अभ्यास-काव्य कारण

अभ्यास-काव्य कारण संस्कृतान आचार्यानी सांगिल्लें हें दुसरें काव्य कारण.हो अभ्यास काव्यशास्त्राच्या अनुरुप आनी त्याच तरेन काव्य बरोवक आनी ताचेर चर्चा करपाक समर्थ आशिल्ल्या लोकांकडेन करचो.साहित्यीक ग्रंथात अभ्यास हें काव्य कारण श्रेष्ठ मानला.पाश्चात्य विचारवंत लेगीत ह्या काव्यकारणांक मान्यताय दिता.जाणकारांच्या फुडारपणाखाला परत परत काव्य रचनेचो अभ्यास करुन,तांका दाखोवन ताचें कडल्यान मार्गदर्शन घेवन परत बरोवप म्हळ्यार अभ्यास.अभ्यास करुन सामान्य बुध्दीच्या मनशाकुंय पांडित्य प्राप्त जाव येता.

काव्याच्या अभ्यासात काव्याचे अंतरंग आनी बाह्यरंग स्पश्ट जाता.त्या उपरांत काव्याच्या मांडावळीचो अभ्यास करप गरजेचो.काव्यांत वेगवेगळे शब्दप्रयोग,अंलकार,छंद,हांच्या अभ्यासाची गरज काव्याची सुरवात कशी करप.मध्य कशें करप.शेवट कसो करप हें सगळें अभ्यास केल्यारुच जमता.जेणेकरुन बरें काव्य निर्माण जाता.जें सुचता तें बरोवप उपरांत ताचेर कसलेच संस्कार।