अस्नोडकार, कृष्णाजी नारायण

अस्नोडकार, कृष्णाजी नारायणः (जल्मः 1873, अस्नोडें; मरणः ?)

गोंयचो मराठी कादंबरीकार. तांच्या शिक्षणाविशीं पुराय खबर मेळना. पूण ताका मराठी, इंग्लीश, बंगाली, आनी गुजराती भाशेचें ज्ञान आशिल्लें. ताणें 1891 वर्सा सावन बरोवपाक सुरवात केली. ह्या वर्सा ताची ‘नीतिसौंदर्य’ नांवाची पयली पुस्तिका उजवाडाक आयली. 1902 वर्सा ताणें देवी प्रसन्न रॉय चौधरी हाचे मूळ बंगाली कादंबरीचो अणकार करून 170 पानांची ‘संन्याशी’ ही कादंबरी बरयली. उपरांतच्या काळांत ताच्या बरपाविशीं खबर मेळना. पूण फुडें 1921 ते 1933 वर्साच्या काळांत ताणें सुमार चाळीस पुस्तकां बरयल्यांत. ताणें भक्ती आनी नीत हांचेर पुस्तकां बरयलीं. तेभायर बायलांचीं कांय चरित्रांय बरयलीं. तातूंत अहिल्याबाई आनी मीराबाई ह्या चरित्रांचो आस्पाव जाता. हांचे भायर ताणें पांच संगीत नाटकां बरयल्यांत. तातूंतल्या ‘अग्रहार’ आनी ‘हाच परिणाम’ हांचो प्रयोग जाला.

ताका खरें म्हत्व मेळ्ळें तें कादंबरीच्या मळार तेन्नाच्या काळांत ‘चार आणे माला’, ‘तीन आणे माला’ आनी ‘एक आणा माला’ अश्यो कादंबऱ्यो म्हयन्या म्हयन्याक उजवाडाक येताल्यो.तातूंतली ‘तीन आणे माला’ ही कादंबरी नरहर रामचंद्र जोशी नांवाचो मनीस चलयतालो. रहस्य, शृंगार आनी म्होंवाळ कथानक आशिल्लीं सुमार 75 ते 80 पानांची पुस्तकां हे माळेंतल्यान उजवाडाक येतालीं.

तो ‘तीन आणे माला’ ह्या कादंबरींचो एक मुखेल बरोवपी आशिल्लो. हे माळेवरवीं ताच्यो सुमार 25 कादंबऱ्यो उजवाडाक आयल्यात. सामान्य वाचकाक आवडपी सामान्य कथा तो बरयतालो, तशेंच बऱ्या पांवड्याच्यो आनी खळबळजनक शृंगारकथाय ताणें बरयल्यात. महात्मा गांधी, नरसी मेहता ह्या गुजराती भाशेंतल्या चरित्रांचें ताणें अणकार केल्यात. स्वामी विवेकानंदाच्या Devotion ग्रंथावेल्यान ‘भक्ती’ आनी मेरी कॉरेलीच्या लेखांवेल्यान ‘नीतिसौंदर्य’ ही पुस्तिका बरयल्या.