घटक नियोजन

घटक नियोजन शिक्षकाक खूब गरजेचें. अभ्यासक्रमाचें नियोजन करचे आदीं अभ्याक्रमाचें विभाजन विंगड विंगड घटकांनी करूंक जाय. अभ्यासक्रमाचें अमूक घटक करतलों अशें थारावंक जाय. घटकाचे संकल्पनेची पुराय कल्पना शिक्षकाक आसूंक जाय. घटक म्हळ्यार अभ्यासक्रमाचो भाग. जण एका घटकांत उपघटक आसतात. तेन्ना घटक म्हळ्यार उपघटकांचो चोमो अशें आमच्यांनी म्हणूं येता. उपघटकांचें खाशेलपण म्हळ्यार उपघटक हे खंयच्या तरी समान तत्वाचेर आदारिल्ले आसतात.

कोंकणीच्या अभ्याक्रमांत गद्यपाठ, पद्यपाठ, व्याकरण पाठ आनी लेखनपाठांचो आसपाव जाता. विद्यार्थ्यांचेर बरे संस्कार करपी जर पाठ आसात जाल्यार तांचो एक चोमो करून एक घटक करूं येता. सांचेर, देशभक्तीची प्रेरणा जागोवपी काणयांचे, वर्णनात्मक पाठ अशे वेगवेगळे घटक करूं येता. तिसऱ्या स्तराचेर थोडे गद्य, थोडे पद्य, थोडें व्याकरण आनी थोडें लेखन आशिल्ल्या कारणान अशे तरेन शिकोवप शक्य जायना. पूण खंयचें तरी तत्व सामकार दवरून अभ्यासक्रमाचे घटक तयार करूंक जाय.

गद्य, पद्य, व्याकरण, लेखन अभ्याक्रमांचीं हीं सगळीं आंगां घटक नियोजनांत आसप गरजेचें. हाचो अर्थ असो न्हय की घटकांत फक्त एक गद्याचो, एक पद्याचो, एक व्याकरण वा एक लेखनाचो पाठ आसूंक जाय. एका घटकांत फक्त चारूच उपघटक आसूंक जाय अशेंय ना. पांच-स उपघटक लेगीत आसूं शकतात. प्रत्येक घटकाक समान तासिका दिवप अशें बंधन ना, पूण सोपो पाठ शिकोवपाक उण्यो तासिका लागतात आनी कठीण पाठ शिकोवपाक चड तासिका लागतात हेंवूय मतींत दवरून घटक नियोजन शिक्षकान करचें.

 उपघटकांचो काठीण्य स्तर(Difficulty level) वयलो आसलो जाल्यार घटक ल्हान आसचोम हळ्यार तातूंत कमी उपघटक आसतले आनी उपघटक सोपे आसल्यार घटक व्हड आसचो. अभ्याक्रमाचें घटकांत विभाजन केले उपरांत आनी दर एका घटकाचे उपघटक थारायले उपरांत आमी उद्दिश्टां विशीं विचार करूंक जाय. कोंकणी भाशेचीं ‘ज्ञान, आकलन, रसास्वादन, अभिव्यक्ती आनी उपयोजन’ हीं मुखेल उद्दिश्टां जावन आसात. प्रत्येक उपघटकाचीं उद्दिश्टां निश्चीत करूंक जाय. खंयच्या उद्दिश्टांक कितलें म्हत्व दिवप हेंवूय निश्चीत करूंक जाय.

दर एका घटकाच्या अध्यापनाक आनी ताच्या मूल्यमापनाक कितल्यो तासिका लागतल्यो हेंवूय तकत्यांत दाखोवंक जाय. खंयच्या म्हयन्यांत अभ्याक्रमाचो खंयचो भाग येतलो हें तकत्यांत दाखोवंक जाय. घटक परिक्षा वा हेर सत्रीय परिक्षा आसल्यार त्यो केन्ना घेतले तेंवूय बी दाखोवप खूब गरजेचें.

पयलो स्तंभ

उपघटक क्रमांक

दुसरो स्तंभ

दर एका उपघटकाचे विशय-वस्तूचे म्हत्वपूर्ण मुद्दे

तिसरो स्तंभ

दर एका उपघटक कसलीं परिवर्तनां करतलो ताचो उल्लेख

चवथो स्तंभ

दर एका उपघटकांत शिक्षक कृतीचो उल्लेख.

पांचवो स्तंभ

दर एका उपघटकांत शिक्षक कृतीचो उल्लेख

सवो स्तंभ

दर एक उपघटक शिकोवपाक ज्या शिक्षणीक साधनांचो उपेग जातलो तांचो उल्लेख

सातवो स्तंभ

पुराय घटकांचें मुल्यमापन करपाच्यो पद्दती।

संदर्भ

बुध्द पौणिमा मनशाच्या जिणेंत दुखां खुप आसा।ह्या दुखांतल्यान मुक्त जावपाचो मार्ग गौतम बुध्दाब सोदून काडलो आनी ते खरेच बुध्द जालो।बुध्द म्हळ्यार बुध्दीन विचार करपी,जागृत।आमीच सगळ्या दुख्खांचे मूळ आसात।दुखां ही व्यक्तीसापेक्ष आसतात।आमी सदांच भौतीक दुखांच्या फाटल्यान लागतात।ही सुखां केन्नाच सोंपनात।ह्या सुखाची आस आमकां दुखाच्या खाईत लोटत आसता।तातूंतल्यानच द्वेष,वैर,वासना आदी विकार जल्मांक येतात।मनशान देखून संदाच लोभासान पयस रावपाक जाय।ह्या खातीर मनशान संदाच योग्य गिन्यान मेळोवचें।योग्य ते भाक्षण करचें आनी योग्य ते कार्य करचें।योग्य तो वेवसाय आनी योग्य ते ध्यान करुंक जाय,हेच गौतम बुध्दान जगाक सांगले।