दाकांच्या मळ्याची आनी कुळवाडियांची वपार

देवनागरी

Romi

ಕನ್ನಡ್

दाकांच्या मळ्याची आनी कुळवाडियांची वपार

Dakanchea Molleachi ani Kullvaddianchi Vopar - The Wicked Vinedressers ( parable )

वपारिंचो हेतू

तेदनां शिसांनीं लागीं सरुन ताका विचारलें: "वपारींनीं तांचे कडे कित्याक उलयताय?" ताणें परतीपाळ केलो: "कित्याक सर्गींच्या राज्याचे गूट वळखूंचें देणें तुमकां दिल्लें आसा; तांकां हेरांक ना. आसा तांकां देव आनींक-उय दितलो आनी तांचें माप भरन अत्तलें; पूण ना तांकां, आसा तें पोरयान तांचे कडलें देव काडून घेतलो. देखून हांव वपारींनीं तांचे कडे उलयतां, कित्याक पळेवन-उय तांकां दिसना, आनी आयकुन-उय तांकां आयकना आनी समजयी ना."

इजायासान अशें आदींच सांगललें तें तांचे सवें पाळोन येता:

"आयकुन-आयकून तुमकां काय, समजचें ना; पळेवन-पळेवन तुमकां काय दिसचें ना. कित्याक ह्या लकाचें काळीज जोड-निबर जालां, तांचे कान भेरे जाल्यात, तांचे दोळे धांपलले आसात; ना तर दोळयांनीं तांकां दिसूंक लागतलें, कानांनीं तांकां सारकें आयकुंक मेळतलें, मनान तांकां समजतलें, आनी, तीं परतून येवन, हांव तांकां बरीं करीन ."

दाकांच्या मळ्याची आनी कुळवाडियांची वपार

पवित्र पुसतक ː मातेव २१ ː ३३-४६

३३ आनिंक एक वपार आयकात: "कोण-एक भाटकार आसलो; ताणें एक दाकांचो मळो लायलो, ताचे भोंवतणीं आडो घालो, खणून एक कळोंबी तयार केली, आनी एक गपुर बांदलो; मागीर तो मळो ताणें कुळवाडयांक कुमळ्याक दिलो आनी आपुण पयशिल्या गांवांत गेलो. ३४ पिकेचो वेळ लागीं पावतच, आपलें कुमळें घेवंक ताणें त्या कुळवाडियां-शीं आपल्या चाकरांक धाडले; ३५ पूण कुळवाडियांनीं, ताच्या चाकरांक धरुन, एकल्याक मार घालो, दुसऱ्याक जिवेशीं मारलो, आनी तिसऱ्याक फातरायलो. ३६ आनिंक एक पावट ताणें दुसऱ्या चाकरांक धाडले, पयले पावटी-वन अदिक, आनी ताणीं तांकांय तशेंच केलें. ३७ म्हज्या पुताक मान दितले, अशें म्हणून शेकीं ताणें आपल्या पुताक तांचे-शीं धाडलो; ३८ पूण कुळवाडियांनीं पुताक पळेवन आपणा भितर म्हळें: हो ताचो दायजी; येयात, हाका जिवेशीं मारुंया आनी ताचें दायज आमचें जातलें. ३९ आनी ताणीं ताका धरुन मोळ्या भायर व्हेलो आनी जिवेशीं मारलो. ४० आतां मोळ्याचो धनी येता तेदनां, त्या कुळवाडयांक तो कितें करतलो?" ४१ ताणीं जाप दिली: "त्या नश्ट्यांचो व्हड भस्म करतलो आनी दुसऱ्या कुळवाडयांक, आपणाक योग्या काळार फळ दितात तसल्यांक, आपलो मळो कुमळ्याक दितलो." ४२ जेजून म्हळें: "पवित्र पुस्तकार अशें बरयल्लें आसा: जो फातर बांदपियांनीं सोडून दिळो तच जालो कोणश्या-संधीचो फातर. हें सर्वेस्परानूच घडून हाडलां: तें पळेवन आमी थटाक जाल्यांव. हें तुमी केदनांच वाचूंक ना? ४३ म्हणटच आपलें राज देव तुमचे कडलें काडून घेतलो आनी ताचीं फळां दितात तसल्या विदेशयांक दितलो." ४५ ताच्यो वपारी आयकोल्या उपरांत मुखेल यादनीक आनी फारीजेव आपणा विशीं तो उलयता म्हण समजले; ४६ आनी ताका ते धरूंक सोदताले, पूण लोकाक भियेले, कित्याक प्रवादी म्हण लोक ताका मानतालो.

एक स्फुर्थी:

दक्षीण आफ्रिकेंत काळिंगरीं असो वेगळचार चलतालो. गरे जे थंय वसती करताले ते अल्प्संखेंत आसले. तरिपूण ताणीं निजाच्या दक्षीण आफ्रिकेंतल्या लोकांक भायर रावंक सुरू केलें. तांकां अभिमानान आनी खुशाल्कायेन जियेवंक मेळनासलें. जायत्यांनी बदल हाडुंक प्रयत्न केलो पूण यशस्वी जाले नांत. नेल्सन मांदेला आयलो आनी सर्कारान ताका २७ वर्सां बंदखणिंत दवरलो. नेल्सन मांदेलान दक्षीण आफ्रिके विशीं आसललें आपलें सपन आनी मिसांव घेवन बंदखणिंतलो काळ सारलो. ताची सुटका जाली तेदनां दक्षीण आफ्रिकेंतल्या तशेंच आख्या संवसाराच्या लकांचो मान ताणें झडून घेतलो. तो ह्या दुर्दयवी लकांचो सडवंदार जालो. बंदखणिंतलो हान्सत्या मुखामळान तो भायर आयलो. राग पाटीं दवरून संधान करुंक ताणें पांवलां मारलीं. ह्याच पासत नेल्सन मांदेला दक्षीण आफ्रिकेचो पयलो राष्ट्पती जालो. ‘जो फातर बांदप्यांनी सडून दिललो तच जालो कणश्या संधिचो फातर'.

देवाचें उतर:

आपले प्रजेचो सवें देवाचो मग कितलो खल तें इजाय्ास प्रवादी पयल्या वाचपांत सांग्ता. आपले प्रजेक एक बरो दाखांमळो कशी रयता आनी तिचे कडल्यान बरीं फळां रावता. ह्या वाचपांत आमी पळेतांव की देवान तयार केलल्या दाखां मळ्यांत बरें फळ मेळना तेन्ना दाखांमळ्याचें निसनटन जाल्लें तांकां दिश्टी पडटा. शुभवर्तमान आनी आयच्या पयल्या वाचपा मदें जायतो समबंद आसा. तांतूंत एक धनी आपूण सगळो वावर करून दाखां मळो तयार करता. त्या उपरांत तो हो मळो कुंबळ्याक दिता. पीक जालें म्हणतच धनी कुलवाड्यां लागीं कुंबळें माग्ता. पूण ते ताका कुंबळें दिनांत. पर्तेंच जाल्यार कुंबळें मागुंक आयलल्यांक त्रास दितात आनी धनियाच्या पुताचो परियान जीव काडतात. हे वपारिंत कुलवाड्यांचें अनुपकार्पण ताचें नद्रेक येता. धनियाचें तें धनियाक दीवंक जाय आसलें. पूण कुलवाडी अनीत कर्तात. देखून, ते धनियाचे खासतीक सांपडतात आनी तांचो मळो परियान धनी काडून घेता. दूसऱ्या वाचपांत, नवी इज्राेल पर्जा म्हळ्यार आमी क्रिसतांवां. म्हणतच सांत पावलू फिलिपकारांक बरवन देवाक आमी कसलीं फळां दीवंक जाय तें उगडास करता.

आंच्या जिविताक:

देव एक बरो मळो वसवपी कसो आपले प्रजेक प्रवादी धाडून चुकी निटायेर घालुंक उगडास करीत आसता. प्रवादियांचें आयकून आपलें जिवीत बदल्तले म्हण देवाची अपेक्षा. पूण तशें घडना. शेकीं देव आपल्या पुता जेजूक ह्या संवसारांत धाडता संजून की आपल्या पुताचें तरी आयकून ताचे सवें बरे तरेन वाग्तले. जेजू सवें लक खूब वायट करतात आनी ताका खुर्साचें मरण फावो करतात. पूण जेजू पुनर्जिवंत जावन जयतिवंत जाता. नेल्सन मांदेला सवें तशेंच घडलें. बरें तें नश्टाचेर सदांच जयतिवंत जाता. देव बरे आसात, ताच्या दुस्मानांक सदांच हारयता. म्हणतच, फकत बरें करून आयच्यान नश्ट्याचेर जैत मेळवंक जाता. जशे परीं काळक आनी उज्वाड एकेच पावटी बराबर आसुंक शकनांत तेच परीं बरो आनी वायटवो बराबर आसूंक जायना.

जेजुचे शीस कशे तांची जबाब्दारी जत्नायेन पाळुंक वावरुंय्या. ताच्या जिवितांतल्यान बरी पीक दीवंक वावरुंय्या. आमी जेजू जावन संवसाराक जेजू दिवंक वावरुंय्या. तांच्या जिवितांतल्यान आमी जेजुचीं पाटलावदारां म्हण कळन येवंक जाय. काळक काळक म्हण बबाळ मार्चे बल्देक एक वात पेटयल्यार उज्वाड जाता म्हण विसरचें न्हय. सगळ्यो परिस्थिती बदलुंक जातात.

“वपारिंनीं उलयतलं, संवसार रचलल्याक गुपीत आसललेो वसतू उक्तेो कर्तलं”, हें प्रवादियाचें उतर अशें खरें जालें. (मातेव १३:३५)