पुंडलीकबाबाल्या नाटकांतलो समाज
पुंडलीकबाबांची वळख
बदलपुंडलीक नारायण नायक हांचो जल्म २१ एप्रिल १९५२,वऴवय,फोंडे हांगा जालो.ते एक नामनेचे साहित्यीक.तांच्या बापायचें नांव नारायण आनी आवयचें नांव लक्ष्मी.बायलेचें नांव हेमा.एका गावगिरी वाठारांत रावपी शेतकामत्याचें कुटुंबांत तांचो जल्म जालो.ताकालागून ल्हानपणासावन शेतकामत्याची जीण अणभवपाक तांका मेऴ्ऴी आनी हें जिणेचें बारीकसाणीन निरिक्षण करपाची संदूय मेऴ्ऴी. तांचे एस.एस.सी.मेरेनचें शिक्षण सावयवेरेंच्या सरकारी हायस्कुलांत जालें.उपरांत इंटर आर्टस मेरेनचें शिक्षण पणजेच्या धेंपे कॅालेज अॅफ आटर्स अॅड सायन्स हातूंत जालें.स वर्सां शिक्षक म्हणून काम करतकूच १९७९ वर्सां आकाशवाणीवयली नोकरी सोडली.
ल्हांनपणासावन तांका साहित्याची आोड आशिल्ली.१९७२ वर्सासावन कोंकणींतल्यान तांचो साहित्य निर्मणेचो वावर सुरू जालो. कोंकणींत ललीत साहित्याचे निर्मणेचें यूग सुरू जातकूच गांवगिरी वाठारांतल्या कश्टकर्यांची आनी चिड्डल्या माड्डल्यांची जीण साहित्यांत मांडपाचो येशस्वी यत्न करपी असो हो भौसांतल्यात लेखकांचे पिऴगेचो मुखेल प्रतिनिधी.पुंडलीक नायक हांच्या साहित्याच्या विंगड - विंगड प्रकारांच्या मलांचेर लिखणी चलयल्या कविता,कथा,नवलिका,नवलकाणी,नाटक,एकांकी अश्या चड करून सगल्याच ललीत साहित्य प्रकारांनी तांणे साहित्य - निर्मित केल्या.
नाटकांतलो समाज
बदलपुंडलीकबाबान चैतन्याक मठ ना ह्या नाटकांतल्यान समाजाक होच बोध दिवपाचो यत्न केला,मनीस जर आऴशी आसत जाल्यार तो दुसर्यांखातीर केन्नाच किदें करूच शकना आनी स्वताखातीरूय किदें करूंक पावना.आऴस हो मनशाचो सगऴ्यात व्हडलो दुस्मान जो मनश्याच्या जिणेची पुराय तरेन वाट लावन व्हडयता.आऴशीपणान सगऴे पयस वता.जीण निराशी आनी अऴणी पचपचीत जाता. रक्तखेव ह्या नाटकान समाजान आवय बापूय नाशिल्ले व्यक्तीक कोण लागी करीना हे दाखयलां.कांय लोक अशें आसतात,जांका दुसर्य़ांच्या गजालींनीं नाक धोंगसुपाची सवंय आसता.आवय बापूय नाशिल्ल्या भुरग्याची, ज्या समाजात केन्नाच विचारपूस केली ना,केन्न्ाच ताचेकडे चार मोगाचीं उतरा उलोवन ताका आपलेपण,धीर दिलो ना अश्या भुरग्याचेर ह्या समाजाक हक्क गाजोवपाचो कसलोच अधिकार नासता.पूण समाद हे करपाक फाटी सरना,प्रत्येक गजालीन दुसर्यांच्या संवसारान नाक धोंगसुपाक वता. जे बरोबर न्ही.
खण खण माती ह्या नाटकांत आमकां दादल्यांची वृत्ती दाखयतात कांय बायलांच्या वृत्तीचो दिश्टावो करून दिला.आयच्या समाजांत आमकां खूप कडेन दिश्टी पडटा,आपली स्वताची बायल आसून लेगीत दादलें दुसर्यांच्या बायलांचेर दोऴो दवरून तांचेकडेन संबंद जोडटा.आपले स्वताचे बायलेपरस तांका दुसर्याची बायल बरी दिसता.दुसरें वटेन बायलांची वृत्ती दाखयला.बायल आपलो घोव आसून लेगीत दुडवांखातीर परक्या दादल्याकडेन संबंध दवरता.
सुर्यसावंट ह्या नाटकांत लग्न जालें उपरांत एके बायलेक मानसम्मान दिनात जाल्यार तिका कश्ट दिवप जाता.तेन्ना तिका कितलें मनांक त्रास जाताते,तें बायले शिवाय आनी कोणांक कऴचेना.आयच्या समाजान हुंड्याखातीर बायलमनशेक कशे त्रास करतात,तशेच लग्ना वेऴार चलिये परस भांगराक चड मोल कशें दितात तें दाखयला.
देमान्द ह्या नाटकान अशे दाखयला दर एका मनशाक स्वताक दुसर्याफुड्यान कमीपण नाका आसता.आपलो मान सम्मान,प्रतिश्टा हातुतच मनीस घुस्पून उरील्लो आसता.पूण देमान्द खेऴयता खेऴयता जर नाती तुटतात,भुरगी पयस जातात,जाल्यार तो मान सम्मान,ती प्रतिश्टा किदें मोलाची?मनशान देमान्द तोडून उडोवन नाती जपूंक शिकूंक जाय. कारण ह्या संवसारात नात्या श्वाय कांयच मोलाचे नासता. मुक्तताय ह्या नाटकांत आयचो मनीस पैशांक सारखो आशेला. ताका पाशांमुखार नाती,आपलेपण किद्याचीच किंमत नासता.फकत आपूण आनी पैशे.पैशान सगऴेंच विकतें घेवंक नजो,हे मनीस विसरला आनी आश्या मनशाचो फुडार केन्नाच बरो जैयना. तो स्वताच आपल्या जीणेची वाट लायता.तशेच आयचे राजकारण हे हालला.तातूंत भ्रश्टाचार भरून आसा. आयचें राजकारण लोक सामान्य मनश्यांच्या आधारान बोलसा भरताना दिसतात.हें जें आयच्या समाजांत घडत आयला,ताच्या विरोधान आवाज उठोवपाक कोणतरी मुखार येवंक जाय आनी तो भ्रश्टाचार बंद करूंक जाय तरूच समाजात उदरगत जावंक पावतली.
आत्मवंचना ह्या नाटकांन लेखकान आबच्या समाजातल्या तरणाट्यांच्या जीणेचेर उजवाड घातला.श्रीमंतीक लागून मनश्यांक कसो गर्व चडटा आनी शेवटाक होच गर्व कसो ना जाता हेवूय बी पुंडलीकबाबान दाखवपाचो यत्न केला.आयची भुरगी जी लग्न जातकीच आपल्या संस्कार विसरतात, एकदा जशी श्रीमंतीची ओ़ड लागल्ल्यांक गरीब लोकांचो किऴस मारता.पूऴ आपूणय केन्ना गरीब आसलो मागीर गिरेस्त जालो हे तो विसरून गेन्नो आसता.चली जे गिरेस्ता वांगडा लग्न जातकच आपल्या गरीब आवय बापायकडे किऴसवाणे नदरेन पऴेता ताका ताजी लज दिसता.आपूण श्रीमंत आनी आपल्या परीवारान आशें ल्हान काम करप तांका आवडना.
दायज ह्या नाटकान आयच्या समाजांत जायतें घाडी - भगता सारकिल्ले लोक आसता जा पैशांखातीर लोकांकडे किदेंय फट मारता स्वता भितल्ली अंधश्रध्दा दुसर्यांच्या मनात निर्माण करतात आनी आमी लोक पिशें कशें असल्या लोकांचेर विस्वास दवरून फटींगपणाच्या मार्गार चलतात आनी केन्ना- केन्ना असल्या अंधश्रध्देक लागून आमी आमचीं नाती पयस करतात. तशेंच बायलांचेर जावपी अन्याय अत्याचार हाचो दिश्टावो करून दिला.आयज समाजांत बायल मनशाकडेन वायट नदरेन पऴयलें वता.