ययाति

एक चंद्रवंशी राजा. नहुषाचो तो पूत. ताच्यो दोन बायलो आशिल्ल्यो. तातुंतले शर्मिष्ठेगेर तीन आनी देवयानीगेर दोन चले आशिल्ले.आपलें जाण्टेपण आपल्या पुतांक दिवन तांचें तरणेपण मेळोवपाची ताका इत्सा जाली. पूण पुरू सोडून आनीक कोणूच पूत ताचे हे गजालीक तयार जालोना.सगळ्या पुतांमदीं पुरू हो सगळ्यांत धाकटो. पूण ययातीन ताका राज्याचे सगळे अधिकार दिले आनी आपूण एक हजार वर्सभर तरुण रावन शारिरीक सूख भोगीत रावलो.ताचे उपरांत पुरूक आपोवन ताणें सांगलें- 'इतले दीस हावें विशयसुख भोगलें. तरी पूण म्हजी तृप्ती जावंक ना. तूं तुजें तरणेपण घे. हांव आतां वानप्रस्थ आश्रमांत वचून तपस्या करतां.

ताचेउपरांत व्हड तपश्र्चर्या करून ययाती सर्गांत पावलो. पूण थोडयाच दिसांनी इंद्राच्या शापान तो सर्गभ्रश्ट जालो.सर्गाचे वाटेन धर्तरेचेर येतना ताका दौहित्र, अष्ट, शिवि आदी मेळ्ळे. ताची ती आवतिकाय पळोवन त्या सगळ्यांनी ताका आपल्या पुण्यफळाच्या बळग्यान परत सर्गात धाडलो. ह्या लोकांक लागुनूच अखेरेक मुक्ती मेळ्ळी.