यामुनाचार्य

कुटूंब

यामुनाचार्य वैश्णव सप्रदायचो एक मूखेल आचार्य.ईश्रूवरमुनाचो तो सुमार धा वर्सांचो आशिल्लो तेन्ना ताचो बापूय भायर पडलो. यामुनाचार्यक ताचे आवयन आनी आजयेन ल्हानपणाचो व्हड केलो.ल्हानपणापसुनच यामुनाचार्य खूब हुशार आशिल्लो.

शास्त्राचे शिक्षण

भाष्याचार्य ह्या गुरूकडेन ताणें पुराय शास्त्राचो अभ्यास केलो.थोडयाच तेंपान तो त्या शास्त्रांत प्रवीण जालो.ताचे जिणेंत एक अजापाची गजाल घडली आनी गुरुच्या घरा आसतनाच ताका मदुरेचया पांडय राजाचें अर्दे राज्य फावो जालें.ती गजाल अशी.पांडय राजाच्या दरबारांत विदूज्जनकोलाहाल नावांचो एक दिग्विजयी पंडीत आशिल्लो.तो हेर पंडितांक आपलेकडेन शास्त्रार्थ करपाक आपयतालो आनी ते हारले म्हणटकूच तांचे कडल्यान दंड म्हणून वर्सुकी कर घेतालो.राजाकूय हें मान्य आशिल्लें. यामुनाचार्याचो गुरू भाष्याचार्यूय ताका कर दितालो.एक दीस कोलाहलाचो शिश्य कर मागपाखातीर भाष्याचार्यचे पाठशाळेंत गेलो.तेन्ना भाष्याचार्य थंय नाशिल्लो.कोलाहलाच्या शिश्यान थंय आशिल्ल्या

तिडकीचे कारण

यामुनाचार्याक गाळी घाल्यो आनी कर घेवन रोखडोच कोलाहलाकडेन येवपाक सांगले.यामुनाचार्याक ताची तिडक आयली.ताणें म्हळें म्हजो गुरू कर भरचो ना.ताचेबदला तुज्या गुरूकडेन हांव शास्त्रार्थ करपाक तयार आसा हें आयकून शिश्याक तिडक आयली आनी ताणें परत वचून कोलाहलाक घडिल्ली खबर सांगली. कोलाहलाक गें सगळें आयतकच बारा-पंदरा वर्सांच्या यामुनाचार्याची तिडक आयली

पयज जीत आनी हार

ताळें राजाक ताका आपोवणें धाडपाक सांगेले.दुताकचल्यान जेन्ना राजाक यामुनाचार्य वादविवादाक तयार आसा म्हणपाचें कळ्ळें,तेन्ना राजान ताका पालखी धाडली. यामुनाचार्य दरबारांत येतकच ताका पळोवन राजाक अजाप जालें. कोलाहलाल पंडिताविशीं राजाक जितलो सन्मान आशिल्लो,तितलीच ताच्या गविश्ठपणाची राणयेक तिडक येताली. यामुनाचार्याच्या मुखामळार दिसपी ताची हुशारकाय पळोवन तो कोलाहलाक हारयतलोच म्हणपाची तिची खात्री जाली. तिणे राजाक तशें सांगलेय. पूण राजाकूय कोलाहलाविशीं तो जिखतलोच म्हणून खात्री आशिल्ली. अखेरेक दोगांयनी पैज लायली. राणयेन सांगले, जर कोलाहलाल पंडित जिखत जाल्यार आपूण ताचे दासीची दासी जावन पट्टराणीपद सोडून दितलीं.हाचेर राजान म्हळें,जर तुज्या ह्या बालपंडिताचो विजय जालो जाल्यार आपूण ताका अर्दे राज्य दितालों.वादविदांत कोलाहल पंडीत हारलो

संस्कृत भाशा

थरिल्लेप्रमाण राजान यामुनाचार्याक अर्दे राज्य दिलें यामुनाचार्य राज्य म्हणून शिंवासनाचेर बसलो.

यामुनाचार्य वैश्णव सप्रदायचो एक मूखेल आचार्य.ईश्रूवरमुनाचो तो सुमार धा वर्सांचो आशिल्लो तेन्ना ताचो बापूय भायर पडलो. यामुनाचार्यक ताचे आवयन आनी आजयेन ल्हानपणाचो व्हड केलो.ल्हानपणापसुनच यामुनाचार्य खूब हुशार आशिल्लो.भाष्याचार्य ह्या गुरूकडेन ताणें पुराय शास्त्राचो अभ्यास केलो.थोडयाच तेंपान तो त्या शास्त्रांत प्रवीण जालो.ताचे जिणेंत एक अजापाची गजाल घडली आनी गुरुच्या घरा आसतनाच ताका मदुरेचया पांडय राजाचें अर्दे राज्य फावो जालें.ती गजाल अशी.पांडय राजाच्या दरबारांत विदूज्जनकोलाहाल नावांचो एक दिग्विजयी पंडीत आशिल्लो.तो हेर पंडितांक आपलेकडेन शास्त्रार्थ करपाक आपयतालो आनी ते हारले म्हणटकूच तांचे कडल्यान दंड म्हणून वर्सुकी कर घेतालो.राजाकूय हें मान्य आशिल्लें. यामुनाचार्याचो गुरू भाष्याचार्यूय ताका कर दितालो.एक दीस कोलाहलाचो शिश्य कर मागपाखातीर भाष्याचार्यचे पाठशाळेंत गेलो.तेन्ना भाष्याचार्य थंय नाशिल्लो.कोलाहलाच्या शिश्यान थंय आशिल्ल्या यामुनाचार्याक गाळी घाल्यो आनी कर घेवन रोखडोच कोलाहलाकडेन येवपाक सांगले.यामुनाचार्याक ताची तिडक आयली.ताणें म्हळें म्हजो गुरू कर भरचो ना.ताचेबदला तुज्या गुरूकडेन हांव शास्त्रार्थ करपाक तयार आसा हें आयकून शिश्याक तिडक आयली आनी ताणें परत वचून कोलाहलाक घडिल्ली खबर सांगली. कोलाहलाक गें सगळें आयतकच बारा-पंदरा वर्सांच्या यामुनाचार्याची तिडक आयली ताळें राजाक ताका आपोवणें धाडपाक सांगेले.दुताकचल्यान जेन्ना राजाक यामुनाचार्य वादविवादाक तयार आसा म्हणपाचें कळ्ळें,तेन्ना राजान ताका पालखी धाडली. यामुनाचार्य दरबारांत येतकच ताका पळोवन राजाक अजाप जालें. कोलाहलाल पंडिताविशीं राजाक जितलो सन्मान आशिल्लो,तितलीच ताच्या गविश्ठपणाची राणयेक तिडक येताली. यामुनाचार्याच्या मुखामळार दिसपी ताची हुशारकाय पळोवन तो कोलाहलाक हारयतलोच म्हणपाची तिची खात्री जाली. तिणे राजाक तशें सांगलेय. पूण राजाकूय कोलाहलाविशीं तो जिखतलोच म्हणून खात्री आशिल्ली. अखेरेक दोगांयनी पैज लायली. राणयेन सांगले, जर कोलाहलाल पंडित जिखत जाल्यार आपूण ताचे दासीची दासी जावन पट्टराणीपद सोडून दितलीं.हाचेर राजान म्हळें,जर तुज्या ह्या बालपंडिताचो विजय जालो जाल्यार आपूण ताका अर्दे राज्य दितालों.वादविदांत कोलाहल पंडीत हारलो. थरिल्लेप्रमाण राजान यामुनाचार्याक अर्दे राज्य दिलें यामुनाचार्य राज्य म्हणून शिंवासनाचेर बसलो.