लग्नाचें वसत्र वपार

Jan Luyken: the invitation, Bowyer Bible.

Jan Luyken: the man without a wedding garment, Bowyer Bible.

लग्नाचें वसत्र वपार

Lognachem Vostr Vopar - The Wedding Garment ( parable )

वपारिंचो हेतू

तेदनां शिसांनीं लागीं सरुन ताका विचारलें: "वपारींनीं तांचे कडे कित्याक उलयताय?" ताणें परतीपाळ केलो: "कित्याक सर्गींच्या राज्याचे गूट वळखूंचें देणें तुमकां दिल्लें आसा; तांकां हेरांक ना. आसा तांकां देव आनींक-उय दितलो आनी तांचें माप भरन अत्तलें; पूण ना तांकां, आसा तें पोरयान तांचे कडलें देव काडून घेतलो. देखून हांव वपारींनीं तांचे कडे उलयतां, कित्याक पळेवन-उय तांकां दिसना, आनी आयकुन-उय तांकां आयकना आनी समजयी ना."

इजायासान अशें आदींच सांगललें तें तांचे सवें पाळोन येता:

"आयकुन-आयकून तुमकां काय, समजचें ना; पळेवन-पळेवन तुमकां काय दिसचें ना. कित्याक ह्या लकाचें काळीज जोड-निबर जालां, तांचे कान भेरे जाल्यात, तांचे दोळे धांपलले आसात; ना तर दोळयांनीं तांकां दिसूंक लागतलें, कानांनीं तांकां सारकें आयकुंक मेळतलें, मनान तांकां समजतलें, आनी, तीं परतून येवन, हांव तांकां बरीं करीन ."

लग्नाचें वसत्र वपार

पवित्र पुसतक ː मातेव २२ ː १ - १४

१ जेजू नव्यान तांचê लागीं वपारिंनीं उलवंक लागलो: २ "सर्गिंचें राज अशें: एका राजान आपल्या पुताचो लग्नाचो उत्सोव केलो. ३ लग्नाक आमंत्रण धाडलल्यांक आपवन हाडुंक ताणें आपल्या चाक्रांक धाडले, पूण ते येना जाले. ४ आनीêक पावट दूसऱ्या चाक्रांक धाडले आनी म्हळें: ‘आपयलल्यांक अशें सांगात: पळेइयात, म्हजें जेवण तय्यार आसा, म्हजे पाडे आनी चरबयल’लीं जानावरां हांवें मारलीं, आनी सगळें तय्यार जालां; जेवणाक येइयात.’ ५ पूण तãणीं कान दीवंक ना, आनी एकलो आपल्या भाटांत, दुस्रो आपल्या व्यापार-धंद्याक गेलो; ६ हेरांनीं चाक्रांक धोरले, तांकां बडयले आनी तांचो जीव काडलो. ७ हें आयकून राजाचो राग पेटलो आनी आपलीं लसकरां धाडून त्या खुनियांचो ताणें भसं केलो आनी तांचें नगर लासून उडयलें. ८ उपरांत ताणें आपल्या चाक्रांक सांगलें: 'लग्नाचें जेवण तोर तय्यार आसा, पूण आपयल’ल्यांक तें फावना जालें; ९ देखून तुमी रसत्यांच्या नाक्यानर वचात आनी तुंकां मेळतीत तितल्यांक-ऊय लग्नाक आपवन हाडात.' १ आनी वाटांतिनट्यांतल्यान वचून, आपणांक मेळ’ळीं तितल्यांक-ऊय, बऱ्यांक तशें वायटांक, चाक्रांनीं जमयलीं, आनी लग्नाचो वस्रो सयऱ्यांनीं भòर्लो. ११ जेवणाक बसलल्यांक पळवंचê खातीर राजा भितोर ये जाल्यार, लग्नाची न्हेसोण घालिनासताना थोंी आसलल्या एका मन’शाक ताणें देखलो १२ आनी ताका विचारलें: 'इश्टा, लग्नाचें वसत्र नासताना तूं हांगा कसो भितोर आयलय?’ पूण ताणें जाप काडली ना.' १३ तेदनां राजान चाक्रांक सांगलें: 'ताचे हात्पांय बांदून ताका काळखांत भायर उडय्यात; थोंी सगळीं रुदन करून आनी दांत कर्करावन आसतलीं.’ १४ कित्याक आपयल’लीं जायतीं, पूण विंचून काडललीं थडीं."

देवाचें आमंत्रण…निबां दिवपाचें आंचें धरण!

एक स्फुर्थी: एक आसलो दर्जी. सगळ्यांचे कपडे शिंवतालो पूण आपूण पिंजकुरो कट (चात) न्हेसून भंवतालो. एक दीस पिंजकुरो कट घालून तो मिसाक आयलो. ताच्या इश्टान ताका म्हळें, ‘ केदी लज तुका, दर्जी आसून परियान तूं हे परीं पिंजकुरें न्हेसताय!' तेदनां त्या दर्ज्यान ताका म्हळें, ‘हांव म्हण कितें कर्तलम सगळ्यांचे कपडे शिंवता म्हणसर म्हाका म्हजे कपडे शिंवुंक वेळूच मेळना.' त्या इश्टान ताच्या हातांत शेमबर रुप्यांचें नट घालें आनी ताका सांगलें, ‘पळे हे आसात शेमबर रुप्या, हांव तुजो गिरायक म्हण समज आनी तुजो कट शिंवन सार्को कर. तुजो कट शिंवुंक हांव तुका फारीक कर्तां.' दर्जी खुशाल जालो आनी तो ताचो कट शिंवून सार्को करुंक कबूल जालो. पूण दूसऱ्या आयतारा पासून तच पिंजकुरो कट घालून तो मिसाक आयललो. ताच्या इश्टान ताका पळेलो आनी विचारलें, ‘तुका हांवें शेमबर रुप्या दिलले आनी तुंवें तो कट कित्याक शिंवून सार्को करुंक ना दर्ज्यान ताका सांगलें, ‘अशे तरेन सवाय भितर हांव शिवुंक लागलो जाल्यार म्हाका नुक्साण जातलें!'

असल्या मनशांक निबां दीवंक सदांच खूब कारणा मेळतलीं.

देवाचें उतर:

पयल्या वाचपांत एक संतसाची खबर आसा. इज्राेल पर्जेन देवाचेर पात्येवन जियेवंक जाय म्हण इजाय्ास प्रवादी निरप दिता. तशें करीत जाल्यार देव आपूण जावन सियोन पर्वतार येतलो आनी सगळ्या जंलल्यांक बरे तरेचें जेवण रांदून वाडतलो आनी हे तरेन तांचें दूख काडून उडयतलो म्हण सांग्ता. अशे तरेन पर्जेन देवाचे इश्टागतीन जियेल्यार खूब फायद्याचें म्हण स्पश्ट जाता. फिलिपिचे पवित्र सभेचीं भावार्थ्यां कांय बऱ्यो कर्ण्यो कर्तालीं. पावलू जेदनां प्रवादीक वावर कर्तालो तेदनां ह्या भावार्थ्यांनी ताच्या हुसक्यान भरन ताका जिन्सां तरेचो आदार दिलो. तांचे बरे कर्णेची सांत पावलू तुसत कर्ता आनी देवानूच तांकां आपल्या आशिर्वादान भरल्यार पुरो म्हण तांचे पासत माग्ता. शुभवर्तमानांत, लग्ना उत्सवाची वपार आमी आयकल्या. जेवणाची सगळी तयार जाल्या उपरांत राजांकुंवरांक आमंत्रण धाडतात. आपयलले आमंत्रण नाकार्तात देखून वाटातिनट्यांनी मेळतल्यांक आपवन लग्नाचो वस्रो भर्ता. थंय आंग्वसत्र नासताना सांपडललो मनीस ताचे नद्रेक पडता आनी ताका खासत फावो जाता.

आंच्या जिविताक:

समियाचें आमंत्रण स्विकारून ताची इश्टागत जडुंक आमां दर एकल्याचो हुसको जावंक जाय. समी आंकां एका साद्या जेवणाक आपयना बगर तो आंकां आपुणूच आंचें जेवण जातलो तसल्या जेवणाक आपयता. समिया जेवणांत वानटो घेवंक आमी बऱ्या सभावाचीं आसुंक गरज. न्हेसन गर्जेची. न्हेसण इश्टागतिची, न्हेसण विस्वासाची, न्हेसण मगाची, न्हेसण भगसण्याची, न्हेसण काळजी घेता तसली! एकामेकाच्या रागान जियेवन आनी बरचबर समियाच्या जेवणांत वानटो घेवंक जायना. बराबर उनडो मडप म्हळ्यार दुस्मांकायेच्यो वनटी मडून स्वतंत्र जावप. समियाच्या जेवणांत वानटो घेतल्या उपरांत आमी क्रिसताचें मन आपणावंक जाय. ताचे परीं आपणाकूच खाली करप, दूसऱ्यां पासत आपलें जिवीत खर्चप. काळजांत राग बाळगून आंच्या समियाच्या जेवणांक येवंक जायना.

“वपारिंनीं उलयतलं, संवसार रचलल्याक गुपीत आसललेो वसतू उक्तेो कर्तलं”, हें प्रवादियाचें उतर अशें खरें जालें. (मातेव १३:३५)

पळेइयात न्याळ

Everything is ready; come to the marriage feast, Commentary & Meditation

भायळो आधार आनी गुंतन्नी

• वपाऱ्यो
• जेजूच्यो वपाऱ्यो
• Another list, slightly different and only of the synoptic Gospels
• Catholic Encyclopedia: Parable