विरामचिन्हां

विरामचिन्हां मनीस जेन्ना उलयता,तेन्ना ताच्या आवाजावयल्यान, हावभावावेयल्यान, ताच्या उलोवपाचो आशय वा मुद्दो आमकां समजता.तो प्रश्न विचारता,सादे विधान करता, ताका खोशी जाल्या वा अजाप हे ताच्या उलोवपा वेयल्यान कळटा. पूण हेंच बरोवन दिले जाल्यार समजूंक कठीण जाता.देखुन किते सांगपाचे आसा ते व्यक्त करपाक तो आपल्या बरोवपांत कांय कुरवाचो वा चिहांचो उपेग करता.वाचतना खंय-खंय थाबप, कितले थांबप, प्रश्न विचारला काय कितें,हे कळपाखातीर कांय कुरवो वा चिहां थारायल्ली आसता. ह्या चिहांक विरामचिन्हा अशें म्हणटात.

पूर्ण विराम

१ उपेग- वाक्य पुराय जालें हें दाखोवपोखातीर.

देख- सगळीं भुरगीं शाळेत गेली.

२ उतराचें संक्षित रूप दाखोवपाखतीर.

देख- प्रि. घ. केरकार

प्रियंका घनश्याम केरकार

अल्प विराम ( ; )

उपेग- दोन वाक्यां जोड अव्ययान जोडिल्लीं आसतात तेन्ना वापरतात.

देख - हांव बेगीन भायर सरल्लें ; म्हूण म्हाका बस मेळ्ळी.

ताणें थंड उदक पियाले ; म्हूण ताका थंडी जाली.

स्वल्प विराम ( , )

उपेग-एकेच जातीचीं जायतीं उतरां एकाफटल्यान एक आयल्यार.

देख-1) लंगडी, कबड्डी, लगोय्यो, आदि. (हे देशी खेळ)

2) दुसय्याक उलो मारता तेन्ना.

रीमा, हांगा यो गो मातशे.

प्रितेश, मातसॊ हांगा येता.

3) आज्ञा करता तेन्ना.

चल, दार धांपून यो.

वच, आनी म्हजें पुस्तक हाड.

अपूर्ण विराम (:)

उपेग- वाक्याच्या शेवटाक फुडें आनी कितेंय म्हायती सांगपाची आसली जाल्यार.

देख- सकयल दिल्ल्या प्रश्नांच्यो जापो बरयात :

प्रश्न चिन्ह (?)

उपेग- प्रश्नार्थक वाक्य सोंपता थंय वापरतात.

देख - तुमी खंय वतात ?

तुका कितें जाय ?

उद्दगार चिन्हा वा उमाळी चिन्हा (!)

उपेग- उमाळे दाखोवपी उतराच्या शेवटाक.

व्वा !आज जेवण बरें जालें.

शी ! उदकाक अळशीक वास येता.

एकोडी अवतरण चिन्हा (‘ ’)

उपेग- एखाद्रें उतर खासा करून सांगतना.

‘नवे’ म्हणल्यार भाताचें कणस.

दोट्टी अवतरण चिन्हा (“ ”)

उपेग-उलोवप्याचीं उतरां म्हूण दाखोवपाखतीर.

देख- रीमान सीमाक म्हणलें,“ तूं बाजारांत वच ”

जोड चिन्हा ( - )

उपेग - दोन उतरां जोडटना.

खाण – जेवण.

उठप – बसप.

अपसारण चिन्हा (------)

उपेग - उलयतां – उलयतां फुडें येवजना जावन अचकीत थांबता तेन्ना वापरतात.

तो म्हाका मेळ्ळो पूण -------

संदर्भ

कामत अशोक अर्चना. सै. कोंकणी व्याकरण. कुडचडें, गोंय: अशोक कामत,कामत प्रकाशन कुडचडे, गोंय, 2010.