"पंजाब" च्या आवृत्तींत अंतर

आर्य लोक हांगा पावचे पयलीं पंजाब सांस्कृतीक नदरेन गिरेस्त आशिल्लो. हडप्पा आनी तक्षशिला ही ह्या वाठारांतली दोन प्राचीन शारां आशिल्लीं. तांची संस्कृती ही नागर संस्कृती आशिल्ली. तांकां नगररचणूकेचें बरें गिन्यान आशिल्लें. ते लोक वेपारी आशिल्ले आनी ताचे इराक आनी इराण देशांकडेन वेपारी संबंद आशिल्ले. ताचे हे संस्कृतायेक सिंधुसंस्कृती अशें म्हण्टात. आर्यलोक भारतांत आयले उपरांत तांणी थळाव्या द्रवीड लोकांचो परभाव करून तांची नगर संस्कृतीच इबाडून उडयल्ली. ह्या थळाव्या द्रवीड लोकांक हारोवन तांकां आर्य लोकांनी आपले गुलाम करून घेतले. ते त्या गुलामांक ‘दासू’ वा ‘दस्यू’ अशें म्हण्टाले. मुखार ह्या दोनूय लोकांमदी भरसण जावन वैदीक संस्कृतीचो प्रसार जालो. सरस्वती न्हंयेसावन सिंधू मेरेनचो प्रदेश आर्याच्या शेकातळा आयलो. अनू, पुरू, यदू, अह्यू आनी तुर्वश हे आर्याचे पांच पंगड (पंचजन) ह्या प्रदेशांचेर सत्ता चलयताले. पंजाबांतलें कुरूक्षेत्र हें कौरव-पांडवांचे झुजामळ आशिल्लें.

 

 

बॅक्ट्रियेचो राजा मिलिंद हाणें सनपयली दुसऱ्या शेंकडयात पंजाबाचेर जैत मेळोवन तक्षशिला ही आपली राजधानी केली. मुखार शुंग, शक, कुषाण, हूण ह्या परकी घराण्यांनी गजाल म्हळ्यार पंजाबाचेर कांय तेप आपलो शेक गाजयलो. ह्या काळांतली म्हत्वाची गजाल म्हळयार ह्या सगळया वंशांच्या संस्कृतायांची भरसण जावन एक नवीच संस्कृताय ह्या तेपार निर्माण जाली.