आपूण जाकबाचो भाव म्हण सांगून, ह्या पत्राचो बरयणार वाचपियांक आपली वळख करून दिता. म्हणटच हो जाकब पत्राच्या वाचपियां मदें भव वळखिचो आनी भवमान जडललो मनीस जावंक जाय. कण तो ? पल्या शेंकड्यांत जेरुसाल्याचे पवित्र- सभेंत जाकब नांवाचो दुस्रो कण श्रेश्ट मनीस नासलो, बगर जाकब धर्मुदूत, जेरुसाल्याचे पवित्र- सभेचो व्हडील वो गंगळिबाप. हो धरंदूत म्हळ्यार “धाकटो जाकब”, “जेजुच्या भावां” मदलो एकलो. जुदास, ह्या पत्राचो बरयणार, त्या जाकबाचो खाशा भाव वो लाशिलो सयरो जायत काय? कित्याचक म्हळ्यार मातेव(१३/५५) आनी मार्कू (६/१३) समियाच्या भावां मदें एका जुदासाचेंय नांव दितात. लूक, आपल्या शुभवर्तमानांत आनी धरंदुतांच्या इतिहासांत, धरंदुतांचीं नांवां दिताना, दनिंय वळेरिंनीं जुदासाक “ जाकबाचो पूत” म्हणटा; म्हणटच ताच्या बापायचेंय नांव जाकब आसलें आसतलें (ल्क ६/१६, द. ई. १/१३ पळे). हेरां शुभवर्तमानांचे बरयणार ह्या धरंदुताक “तादेव” म्हणटात ( म्त १०/१-४; म्क. ३/१३-१९). हो “समियाचो भाव” आनी धरंदूत जुदास एकूच जायत काय ? आनी वेगळे जातीत जाल्यार-ऊय, ह्या पत्राचो बरयणार खरेंच तांचे मदलो एकलो जायत काय? ह्या प्रस्नांक पवित्र पुसतकाच्या शासत्रियां मदें वेग-वेगळीं मतां आसात.
कण-ऊय जावं तो बरयणार, हो “जुदास” एकाच गांवचे पवित्र-सभेक आपलें पत्र धाडिना: तें वेग-वेगळ्या सभां मदें भंवडावन वाचपाचें म्हण गंता. आपल्या वाचपियांक आदल्या कराराची आनी जुदेवांचे परंपरेची बरी वळख आसा म्हण हो लेखक संजता. तरी
