"शेर्पा" च्या आवृत्तींत अंतर
Content deleted Content added
18 वळ :
शेर्पा लोकांत, लग्नापयलींच्या लैंगीक संबंदांचेर कसलींच बंधनां नात. असल्या संबंदांतल्यान भुरगें जल्माक आयल्यार चलयेचो आवय-बापूय त्या भुरग्याचो सांबाळ करतात. तरनाटे चले-चलयो आपूणच आपलो जोडीदार थारायतात. लग्न संबंद चड करून समान दर्ज्याच्या घराण्यांतूच थारायतात. आते-मामे-मावस भावंडांचीं लग्नां करीनात. लग्नसंबंद पक्को थारावपाखातीर साकर-पुड्याचो समारंभ करतात ताका '''डेम-चंग''' म्हणटात. उपरांत कांय वर्सांनी लग्न करतात.
मुखेल समारंभा वेळार एके शेंदरेचेर तांदूळ पातळावन तातूंत दोन स्वस्तिकां काडटात. तांचेर न्हवरो-व्हंकल बसतात. मुखार लामा बसता. न्हवऱ्या व्हंकलेच्या कपलाक लोणी लावन, एकमेकांकडे एकनिश्ठ रावपाचो तांकां उपदेश करतात. न्हवऱ्या वटेनचे लोक शंख फुकून नाचतात. ह्या विधीक '''ग्येन-कुटोप''' म्हणटात. हाका खूब खर्च येता. ते खातीर
एके बायलेक दोन भावांकडे लग्न जावपाक मेळटा. तशें केल्ल्यान घरांतले मालमत्तेची वांटणी जावंक पावना. पूण अशे तरेचो पूण अशे तरेचो लग्न संबंद चड काळ तिगना कारण धाकलो भाव चडसो दुसरे तरनाटे चलयेवांगडा लग्न जावन नवो संवसार मांडटा. दादल्याक कितल्याय बायलांकडे लग्न जावपाक मेळटा. तांकां घटस्फोट सामको सादेपणान घेवपाक मेळटा. दोगांयच्या सोयऱ्यांक सोरो दिवपाचो आनी घोवान ‘आमी वेगळीं जाल्यांत, आतां आमी घोव-बायल नात’ अशें सगळ्यांच्या मुखार सांगपाचें. त्या वेळार घोव आनी बायलेच्या एका सोयऱ्यान धरिल्लो दोरो तोडटात. हेंच घटस्फोटाचें हेंच घटस्फोटाचें हेंच घटस्फोटाचें
| |||