"शेर्पा" च्या आवृत्तींत अंतर
Content deleted Content added
20 वळ :
मुखेल समारंभा वेळार एके शेंदरेचेर तांदूळ पातळावन तातूंत दोन स्वस्तिकां काडटात. तांचेर न्हवरो-व्हंकल बसतात. मुखार लामा बसता. न्हवऱ्या व्हंकलेच्या कपलाक लोणी लावन, एकमेकांकडे एकनिश्ठ रावपाचो तांकां उपदेश करतात. न्हवऱ्या वटेनचे लोक शंख फुकून नाचतात. ह्या विधीक '''ग्येन-कुटोप''' म्हणटात. हाका खूब खर्च येता. ते खातीर '''रीत''' नांवाचो लग्नाचो प्रकार रूढ आसा. हातूंत न्हवरो व्हंकलेच्या बापायक कांय रूपया दिवन आपल्या घरा व्हरता. होय प्रकार ग्येन-कुटोपा इतलोच कायदेशीर मानतात.
एके बायलेक दोन भावांकडे लग्न जावपाक मेळटा. तशें केल्ल्यान घरांतले मालमत्तेची वांटणी जावंक पावना. पूण अशे तरेचो लग्न संबंद चड काळ तिगना कारण धाकलो भाव चडसो दुसरे तरनाटे चलये वांगडा लग्न जावन नवो संवसार मांडटा. दादल्याक कितल्याय बायलांकडे लग्न जावपाक मेळटा. तांकां घटस्फोट सामको सादेपणान घेवपाक मेळटा. दोगांयच्या सोयऱ्यांक सोरो दिवपाचो आनी घोवान ‘आमी वेगळीं जाल्यांत, आतां आमी घोव-बायल नात’ अशें सगळ्यांच्या मुखार सांगपाचें. त्या वेळार घोवा वटेनच्या एका आनी बायलेच्या वटेतल्या एका सोयऱ्यान धरिल्लो दोरो तोडटात.
ह्या लोकांत घरजावंय करपाची चाल आसा. जांकां चलो ना अशे आवय-बापूय चलयेच्या घोवाक घरा आपयतात आनी ताका आपलो वारस नेमतात. पूण ताचें घराणें वेगळेंच उरता. तो मावाचें नांव लायना.
|