"इस्लाम" च्या आवृत्तींत अंतर

मुहम्मद पैगंबर अरब देशांतल्या मक्का शारांत जल्मल्लो. ताच्या काळांत जर्दास, समुद, कहतान, इस्मायल, ज्यू ह्या सारख्यो जमाती अरब स्थानांत आशिल्ल्यो. ह्या काळांत अरबस्थानांतल्या लोकांची परिस्थिती वायट जाल्ली. वेविचार, जूगार, कर्मकांड,अंधश्रध्दा ह्या सारक्यो गजाली सगळ्याक पातळील्ल्यो. मूर्तीपूजेक लागून अंधविश्वास आनी वायट चालीरितींच्या फाटल्यान लोक लागिल्लें. अश्या वेळार मुहम्मद हांणे तत्वगिन्यानाचया घुस्पागोंधळांत पडनासतना सरळ, सोप्या धर्माचो उपदेश लोकांक केलो. देव हो एकूच आसा हे तत्व मुखार दवरून ताणें मुर्तीपूजेक विरोध केवो तेन्नाच्या अरब लोकांक ताचें हें विचार पटले ना

आनी मुहम्मदाक मदिना हांगा पळून वचचें पडले. थंय मात लोकानी ताका येवकार दिलो आनी ताची धर्म तत्वा आपणायली. फुडे आपल्या अनुयायांची संगटना उभारून तांणे मक्केचेर घूरी घाली आनी थंय आपल्या एकेश्ववादी धर्माची थापणूक केली. अरबी लोक ताच्या धर्माकडेन वेगळेच नदरेन पळोवंक लागलें. इस्लाम आपणायतकच मनशा मनशामदीं कसलोच भेदभाव उरना ह्या ताच्या तत्वाक लागून समाजातल्या सकयल्या थरातल्या लोकांचो ताका बरोच पलव आनी आधार मेळूंक लागलो.

 

इस्मामांत अमर (आचारण) आनी इमान (श्रध्दा) हांका म्हत्व आसा. अमल हातूंत कुराणांतल्या धार्मीगजाली आसा. ह्यो गजाली म्हळ्यार ' कलमा ' वा ' ला इलाह ' ह्या मंत्राचे पठण करप दिसांतल्यान पांच फावट ' नमाज ' वा प्रार्थना करप. कुराण ज्या म्हयन्यांत धर्तरेर आयले त्या म्हयन्यांत म्हळ्यार रमजान म्हयन्यांत फकत एक फावट सांजे सूर्यास्ताउपरांत जेवण करप (रोजा) ' जकात ' - वर्सूकी उत्पन्नाचो चाळीसावो वांटो दानधर्मांत खर्च करप.