<br />हेर खंयच्याय साहित्य प्रकाराप्रमाण कथा ही संघर्शांतल्यान उबी जाता. हो संघर्श दोन मनशांमदलो, दोन वृत्तींमदलो वा दोन मनांमदलोय आसूं येता. कथेंतल्यान मनीसपणाचो वेघ घेवपाचो कथाकाराचो हेत आसता. पूण तशें करतना कथेंत कथाकार दिश्टी पडचोना ही जतनाय तांका घेवची पडटा. विस्तार लायनासतना थारायिल्लो एकमुळो परिणामसादपाचो आशिल्ल्यान कथेंत जें जें अनिवार्य आसा तितलेंच येवचें पडटा. गरजेभायर वापरिल्लें एकाद्रें उतर लेगीत कथेच्या परिणामाक मारक जावं येता.
सध्याच्या काळांत जंय लोकांक झटपट वाचपाचें साहित्य जाय आसता, थंय कथा हो एके बसकेंत थोड्याच वेळाभितर वाचून सोंपोवपाचो साहित्यप्रकार लोकांमदीं बरोच आवडीचो जाला.कथेचें मूळ काणयेंत आसा. लोकांकाणयो , ग्रीक पुराणां, महाभारतांतल्यो कथा, पुराणांतल्यो काणयो, अरेबियन नाइट्स, बौध्द-जातक कथा ह्यो पूर्विल्ल्या काळासावन लोक भोव आवडीन वाचतात आनी आयकतात. काळांतरान हीच काणी कथेचो नवो रूपकार घेवन फुडें आयली.
आदल्या पोरन्य साहित्यांत आयच्या अर्थान कथा अशी सांपडना, पूण जिची प्रकृती कथेक बरीच लागींची आसा, अशी काणी मात सांपडटा. ऋग्वेद, बृहत्कथासार, कथाकल्पद्रुम, वेताळ पंचविंशती ह्या सारक्या संग्रहांतल्यो काणयो, कथा ह्या साहित्यप्रकाराक ब-योच लागींच्यो आसात.