"विरामचिन्हां" च्या आवृत्तींत अंतर

'''विरामचिन्हां''' मनीस जेन्ना उलयता,तेन्ना ताच्या आवाजावयल्यान, हावभावावेयल्यान, ताच्या उलोवपाचो आशय वा मुद्दो आमकां समजता.तो प्रश्न विचारता,सादे विधान करता, ताका खोशी जाल्या वा अजाप हे ताच्या उलोवपा वेयल्यान कळटा. पूण हेंच बरोवन दिले जाल्यार समजूंक कठीण जाता.देखुन किते सांगपाचे आसा ते व्यक्त करपाक तो आपल्या बरोवपांत कांय कुरवाचो वा चिहांचो उपेग करता.वाचतना खंय-खंय थाबप, कितले थांबप, प्रश्न विचारला काय कितें,हे कळपाखातीर कांय कुरवो वा चिहां थारायल्ली आसता. ह्या चिहांक विरामचिन्हा अशें म्हणटात.

 

१ उपेग- वाक्य पुराय जालें हें दाखोवपोखातीर.

 

प्रियंका घनश्याम केरकार

 

उपेग- दोन वाक्यां जोड अव्ययान जोडिल्लीं आसतात तेन्ना वापरतात.

 

ताणें थंड उदक पियाले ; म्हूण ताका थंडी जाली.

 

उपेग-एकेच जातीचीं जायतीं उतरां एकाफटल्यान एक आयल्यार.

 

वच, आनी म्हजें पुस्तक हाड.

 

उपेग- वाक्याच्या शेवटाक फुडें आनी कितेंय म्हायती सांगपाची आसली जाल्यार.

 

देख- सकयल दिल्ल्या प्रश्नांच्यो जापो बरयात :

 

उपेग- प्रश्नार्थक वाक्य सोंपता थंय वापरतात.

 

तुका कितें जाय ?

 

उपेग- उमाळे दाखोवपी उतराच्या शेवटाक.

 

‘नवे’ म्हणल्यार भाताचें कणस.

 

उपेग-उलोवप्याचीं उतरां म्हूण दाखोवपाखतीर.

 

उठप – बसप.

 

उपेग - उलयतां – उलयतां फुडें येवजना जावन अचकीत थांबता तेन्ना वापरतात.

 

तो म्हाका मेळ्ळो पूण -------

 

कामत अशोक अर्चना. सै. कोंकणी व्याकरण. कुडचडें, गोंय: अशोक कामत,कामत प्रकाशन कुडचडे, गोंय, 2010.