"जब आचें पुस्तक" च्या आवृत्तींत अंतर

[[File:118.Job Hears of His Misfortunes.jpg|thumb|left|118.Job Hears of His Misfortunes]]

[[File:119.Job Speaks with His Friends.jpg|thumb|119.Job Speaks with His Friends]]

 

जब देवाक पळेवंक आनी आयकुंक आंवडेवून आंवडेता आनी ताच्या तोंडांतलो इलो-सो तरी जबाब आशेवन रावता. सर्वेस्पर देव आपल्या कर्तूबांचें नितिवंतपण जबाक कळीत करिना. पुण, दुसऱ्या अर्दान, आपले थाव नाशिल्ले जाणवायेचेर आनी मित-मेर नाशिल्ले पदवेचेर खल न्याळ करूंक सर्वेस्पर देव जबाक आपयता (३८-४१). आनी उचाराभायले देव-रचणाराचे अजापवंत मांडावळी मुखार, जब गपचुप अगो रावता आनी ताच्या मनांत मातुय सावरनांत तीं देवाचीं कौतीक विस्मितां पळेवन, आपली व्हड चूक मानून घेता आनी देवाचेर आपलो भावार्थ आनी विस्वास अदिक खलायता आनी थिरायता.

 

 

ह्यो खल शिकोवण्यो आनी सगळ्या मनशांक लागू जातलो देयविक संदेश दितलें पुस्तक, पर्देसा उपरांत चड करुन शास्त्री सांगतात ते परीं, पांचव्या शेंकड्याचे सुरवातेक क्रिस्ती शका आदीं उजवाडाक आयलें.

 

जबा भाशेन आमी सदांच उद्गारचें : "समयान म्हाका दिलें, समयान परतून व्हेलें, संयाचें नांव सुदैव जावं !" (१/२१).

 

==पळेइयात==

</ref>