"कबीर" च्या आवृत्तींत अंतर

ताच्या विचारांत दुस-याचेर प्रभाव घालपाचें बळ आसा. तेचखातीर ताच्या काव्यांतल्यो जायत्यो उक्ती, म्हणींच्या रूपान लोकांच्या जिबेर घोळटात. ताच्या काव्यांत उत्प्रेक्षा, रूपक,

दिश्टावे ह्या भाशाकारांचो खूब वापर जाला. कबीराचे भाशेक सधुक्कडी वा खिचडी म्हण्टाले. पूण ताची भास पूरबी हिंदी आसली. हिंदू-मुसलामानांचो एकवट करीत तो पुराय भारत भोंवलो. तेन्ना ताचेर हेर भासांचो प्रभाव पडलो. त्यावेळार त्या भासांली उतरां ताणें आपणायलीं. ताच्या काव्यां ब्रज, अवधी, पंजाबी,खडीबोली, फारसी, अरबी उरतांचो वापर सांपडटा. ‘कबीर ग्रंथावली’, ‘कबीर बीजक’ वा ‘बीजक’ हे ताचे रचनेचे अधिकृत झेले मानात. शिखांच्या ‘ग्रंथसाहिबां’ त कबीराचीं कांय पदां आस्पावल्यांत. कवी म्हूण हिंदी साहित्यांत कबीराची सुवात ऊंच आसा.