"इंडो-युरोपियन भाशा पंगड" च्या आवृत्तींत अंतर

शाखा वैदिक आनी पूर्विल्ली इराणी भास हांचेपसून तयार जाल्या. वैदिक भाशेचो काळ इ. स. प. 1500-1200 आनी इराणी भाशेचो काळ इ.स.प. 1000-600 आसूं येता. वैदिक भाशेचे परिवर्तन फुडें इंडो-आर्यन भाशेंत जालें. पुर्विल्ले इराणी भाशेचे एक रूप ‘अवेस्ता’ ह्या धर्मग्रंथांत जाल्यार दुसरें दारियवहच्या (इ.स.प. 522-486) शिलालेखांत मेळटा.इंडो-इरानियन शाखेन जरी इंडो-युरोपियनची व्यंजनवेवस्था खासा तिगोवन धरिल्ली आसली, तरी अ, आ, ए, ओ ह्या स्वरांचें वेगळेपण तिका राखूंक आयलेंना. इ, उ, र आनी कंठ्य व्यंजनां हांचे उपरांत इंडो-युरोपियन भाशेंचो स चो श जावप, स्वरांत नामांक षष्ठी भौवचनी नाम् हो प्रत्यय लागप, हीं ह्या शाखेची खाशेलपणां आसात. ग्रीक: ग्रीसांत ज्यो भासो उलयतात तातूंत जायत्यो बोली भासो आसात आनी त्यो सगळ्यो सारक्या पांवड्यांच्यो आसात. पुर्विल्ले ग्रीक भाशेचें एक ग्रंथीक रुप होमरच्या काव्यांत सांपडटा (इ.स.प. 850). हे भाशेंत ऋ, लृ चे अर्, रा;अल्, ला जातात. भ, ध हे महाप्राण नात, स चो ह जाता जाल्यार स्वरमध्यस्थ नश्ट जाता. इटालिक: रोमन साम्राज्याची लॅटीन, भोंवतणच्या वाठारांत पातळून तिचीं जाल्लीं परिवर्तनां इटालियन, फ्रेंच, स्पेनीश, पुर्तुगीज, प्रोव्हांसाल, रुमेनियन ह्या रुपांत आयज दिसतात. इटालिकची लॅटीन आनी ऑस्को-अंब्रियन हीं दोन रुपां आसता. ऑस्को-अब्रियनचे अवशेश उल्लेख करपासारके नासून लॅटीन भआशेकूच पर्जळीत फुडार लाबलो. लॅटीन भाशेचो पुरावो इ.स.प. 800 तलो आसा. इटालिक भाशेंत न, म, र, ल ह्या इंडो-युरोपियन स्वरांचे एन्, एम्, ओर्, ओल् जातात. भ, ध, घ चे फ, थ ख जातात. स्वरमध्यस्त स चो पयलीं झ आनी उपरांत र