"उपनिषद्" च्या आवृत्तींत अंतर

सत्यत्व आनी शिवत्व खूब आसून लेगीत देहाच्या मोगाक लागून ताका तें दिसना. देहाची वान्सा ना जातकच सत्यत्तवाचें, शिवत्तवाचें पूर्णत्वान दर्शन जाता आनी जीवात्म्याक परमानंदाची

प्रप्ति जाता. तेन्ना जीव आनी ब्रह्म पुराय तन्मय जातात. हीच खरी मोक्षाची कल्पना. ही स्थिती भावरूप, अनुभवजन्य आसा. मुक्त जीवात्याकडेन वेगळेपणाची भावना नासता, फक्त तातूंतलो ‘हांव’ मेकळो जाल्लो आसता. हे नदरेन हो श्लोक पळेयात-