शांतादुर्गा फातर्पेकरीण देवस्थान

प्रस्तावना

शांतादुर्गा फातर्पेकरीण हें गोंयचे एक फामाद अशें देवस्थान. ह्या देवीक सातेरी ह्या नावांन वळखतात. आनी पुराय गोंयांत तिका सातेरी ह्या नावांन पुजतात. तिका कोंकणी भाशेन सबीन ह्या नावांनच वळखतात. शांतादुर्गा हाचो अर्थ शांता म्हळ्यार शांता-थंड ह्या अर्थान आनी दुर्गा म्हळ्यार रागिश्ट.

अशें म्हणटात की शिव आनी विष्णु ह्या दोगी देवामदीं झूज जाले. हे झूज खूब व्हड जाले आनी ते झूज थांबोवपाखातीर ब्रह्मदेवान दुर्गा देवीक आपोवणे धाडले. ते आपोवणे तिणे मान्य केले आनी ती आयली. दुर्गा देवीन शांततायेन ते युध्द थांबयले ते खातीर तिका शांतादुर्गा अशें नाव पडले. ह्या नावांन तिका गोंयात सगळे जाण वळखतात तीं फातर्पा ह्या गावची ग्रामदेवी. त्याच बरोबर सप्तकोटेश्वर,जल्मीं,नारायण,पारकदेव हांचेय ल्हान ल्हान मठ ह्या देवळांकडेन आसात.

1562 वर्सा पूर्तूगेजांनी कुंकळे गावचेर घेराव घातलो आनी तांकां धर्माच्या नावांन त्रास करपाक लागले तांच्या धर्माचेर कठोर कायदो घातलो. हाका लागून फातर्पा गांवचे जे लोक आसा तांकां आदार करपाचो निर्णय घेतलो . आनी ताका आदार दिलो. पयली श्री.शांतादुर्गा कुंकळ्ळीकरीण हे देवूळ पयली कुंकळ्यांत आशिल्ले उपरांत ते देवूळ मागीर ह्या कारणाक लागून फातर्पा हाडले आनी फातर्पेच्या लोकांनी ताका आदार दिलोच तेच बरोबर ताका देवूळ बांदपाक जागोय दिलो. तेन्नाच्यान श्री.शांतादुर्गा कुंकळ्ळीकरीण हिचे देवूळ फातर्पाक स्थापना जाले.

आयज श्री.शांतादुर्गा फातर्पेकरीण हे देवस्थान आयज गोंयचे एक फामाद देवस्थान जावन आसा. गोंयचे लोक तशेंच गोंयाभायले देखीक कर्नाटक,महाराष्ट्र ह्या वाठारातले लोक ह्या देवस्थान येतात,तिका पूजतात आनी तिचेर पुराय विश्वास दवरतात. अशें म्हणटात की ह्या देविफुड्याक जे मागणे मागतात तें पुराय जाता. ते खातीर लोक तिचेर दोळे धापून विश्वास करतात. उपरांत कांय वर्सांनी मागीर ते परत बांदले आनी थंयच्या लोकांनी नवीं मुर्ती हाडून ताची स्थापना केली.

श्री. शांतादुर्गा फातर्पेकरीण ह्या देवस्थानाचो इतिहास

फातर्पा हो गांव सैमान नटिल्लो,दोंगरानी भरिल्लो तो केपे ह्या तालुक्यांत आसा. फातर्पा हें उत्तर फातर ह्या उतरावेल्यान आयला. अशें म्हणटात की ह्या गांवांत वेगवेगळे तरेचे, वेगळोपण प्रकाराचे फातर बांदकीमाखातीर मेळटले. तें खातीर ह्या गावांक फातर्पा हे नाव पडले.

फातर्पा हे मडगावच्यान 19 किलो मिटराच्या अंतराचेर आसा. गावच्यां लागसराक आनी एक गांव आसा तो म्हळ्यार मोरपिल्ला. हे दोनूय गांव सैमान भरिल्ले आसात. फातर्पा ह्या गांवालागी आनी कांय गांव आसात जे दर्यावेळेचेर लागी आसात. ते खातीर हो गांव खूब सुंदर आनी पांचवेचार आसा.

नार्वे-दिवडी ह्या वाठारांत शत्रीय लोक आशिल्ले तेन्ना मुसलमान लोक तांचेर अत्याचार करपाक लागले. ह्या अत्याचाराक बेजारून तें लोक 1365-1370 ह्या शतमानांत ते लोक ते गांव सोडून फातर्पा ह्या गांवांत येवन स्थायीक जालो. ते येतना आपल्याबरोबर आपलो देव हाडलो. तेन्ना मागीर फातर्पा ह्या गावांत श्री. शांतादुर्गा फातर्पेकरीण ह्या देवळाची स्थापना जाली. फातर्पा ह्या गावांत त्या देवळाची स्थापना जाली ते खातीर ताका श्री.शांतादुर्गा फातर्पेकरीण हे नांव पडले.

ह्या देवळाच्या भोवतणीं आनी कांय बारीक बारीक मठ आसात. तेवूय तितलेच म्हत्वाचे थारतात. ह्या देवळांत म्हाजन आसतात. हे म्हाजन मराठा क्लासाचे आसात आनी तांचे आडनांव नायक देसाय आसा. तांकां पाच वांगड्यांनी वेगळायिल्लो आसा. देवळाच्या मुखार तुळशीवृंदावन आनी दिपस्तंब आसा. ह्या देवळा इतलेच थंय आनी एक देवूळ आसा ते म्हळ्यार श्री.शांतादुर्गा कुंकळ्ळीकरीण हिचे. ती कुंकळ्ळी गांवची कुळ देवी जावन आसा.

देवळा भोवतणी आशिल्ले कांय मठ

ह्या देवळां भोंवतणी आनी कांय बारीक बारीक देवळां आसात जाका मठ अशें म्हणटात. तेवूय तितलेच म्हत्वाचे थारतात. ते अशें

1) श्री.भूमीपुरूष प्रसन्न मुखेल देवळा मुखार एक मठ आसा जाका श्री भूमीपुरूष मठ अशें म्हणटात. फातर्पा वाठारांत ह्या देवांक भरपूर मान आनी श्रध्दा आसा. शांतादुर्गा देवीफाटल्यान ह्या देवाक मान आसा. अशे म्हणप फट जावंचे ना.

2) श्री.पंचपुरूष प्रसन्न पंचपुरूष हो आनी एक मठ जातूंत एक लिंगय आसा.

3) श्री.कालभैरव सिध्दमाधवनाथ प्रसन्न श्री.सप्तकोटेश्वर ह्या मठाच्या डाव्यी वटेन एक मठ आसा. ताका श्री कालभैरव मठ अशें म्हणटात. ह्या मठाभितर तीन लिंगा आसात आनी ते सगळे एकाच आकाराचे आसात. ह्या मठाच्या गेटीचेर श्री.कालभैरव सिध्दामाधवनाथ प्रसन्न ही उतरां बरयिल्ली आसात.

4) श्री. पाय्कदेव प्रसन्न आनी एक मठ म्हळ्यार श्री पाय्कदेव अशें म्हणटात. अशें मानतात की सगळे देवचार ह्या देवाच्या पायांपोंदाक आसतात. ते खातीर फातर्पा ह्या गावांत देवचाराची भंय ना. हो देव गांवची राखण करता.

5) श्री. सप्तकोटेश्वर प्रसन्न मुखेल देवळाकडेन सप्तकोटेश्वर देवाचो एक मठ आसा. मठाभितर देवाच्या दाव्या वटेन एक लिंग आसा आनी देवामुखार नंदिची मुर्त आसा. मुखेल देवळाच्या उजव्या वटेन एक हॉल आसा जाका भुमिपुरूष हॉल अशें म्हणटात. तशेच दाव्या वटेन एक तळी आसा. ह्या तळयेकडेन कालात्सव मनयतात. थंय आनी एक देवूळ आसा जाका श्री.विठ्ठल प्रसन्न अशें म्हणटात. ह्या देवळांत प्रसाद घेतात भुमीपुरूष जे हॉल आसा तातूंत लग्नां जातात.

धार्मीक हर एक देवळांत कितल्योश्योच धार्मीक कार्यावळी जातात. ह्यो धार्मीक कार्यावळी जावूं उत्सव हे आमच्या जीवनांत भोव म्हत्वाचे. देखीक जर कोणय जमीन घेवपाक सोदता जाल्यार तो मनीस पयली देवळांत वचून भटांकडेन कौल,प्रसाद घेतलो. शांतादुर्गा फातर्पेकरीण ह्या देवळांत कौल प्रसाद,मागणी,हवन,अभिषेक,लगनां अश्यो कार्यावळी जायत रावतात. ह्या कार्यावळीनी कितलेच लोक भाग घेतात. ह्या देवळांत हर एक उत्सव जो आसा तो भटमाम करता. आनी सदांच ह्या देवीची पुजा देवळांत जाता. मुखेल दिस म्हळ्यार सोमार. सदां जी पुजा करतात तिका सावला उपचारानेही पुजा आनी पंचसुत्रां अभिशेक अशें आसता.

1) अभिशेक- हर दिसांक भट वा पुजारी जो आसा तो संदाच देवीक अभिशेक घालता आनी जो कोण मनीस अभिशेक घालपाक वता तेन्ना भट सांगणी करता. जे कोण देवाक मानपी आसात ते येवन देवीक अभिशेक घालतात. अभिशेक घालपाखातीर फुलां,फळां,म्होव,कापूर,उजवाती,तेल,दूध आनी कपडो हे सगळ्याचो वापर करतात. भट दुधान आनी म्होवान देवीक ऩ्हांवडायता ताचे उपरांत देवीक मागीर न्हेसवन तयार करता. तेखातीर फुलां,हळदीकूंकू,चंदन हे सगळे वापरतात.

2) प्रसाद प्रसाद घेवप ही आनी एक प्रथा आसा. आनी कसलेय काम जावपाक जाय जाल्यार प्रसाद लावप म्हत्वाचे. कसलेय काम करचें पयली देवीक विचारून प्रसाद लावन करपाची एक प्रथा हिंदू समाजात आसा. कसलेच कार्य जावूं लग्न,घर बांदतना जागो घेतना प्रसाद हो लायतातच जर प्रसाद जालो ना जाल्यार देवीची मान्यताय ना असो समज आसा. जर देवीची मान्यताय ना जाल्यार ते कार्य करपाक फावना असो ताचो अर्थ जाता. प्रसाद हो भटमामच लायता. गर्भकुडीत ज्यो कितें कार्या जातात तीं सगळी कार्या भटमामच करता. आनी कोणाकच गर्भकुडीत वचपाची मान्यताय नासता. तेखातीर प्रसादय बी भटच घेता. ह्या देवळांत जेन्ना एकादस आसता तेन्ना प्रसाद घेवपाक मेळना. तशेंच पुनव,उमास आनी कसलेय उत्सव आसता. तेन्नाय बी प्रसाद घेवपाक मेळना. जर कोण बरो ना तशेंच रातचीं वायट वायट सपनां पडटात आनी हेर कारणाक लागून देवीचो प्रसाद हो घेतात कारण तिका सांबाळापाखतीर ही एक श्रध्दा थंयच्या लोकांत आसा.

3) मागणी मागणी हें आनी एक धार्मीक कार्य जें ह्या देवळांत जाता. मागणी म्हळ्यार जें कितें देवी मनशांलागी मागता ते म्हळ्यार मागणी. मागणी कितेंय जावूं येता तें भांगरय जावूं येता,गाडी,कपडे ह्यो सगळ्यो वस्तू देवी मागता. अशें म्हणटात जर कोणायची नदर खर आसली(वायट नदर)जाल्यार थंय मागणी जावं येता. तशेंच एकट्याक जर दुसऱ्याकडेन आसा ते आवडटा जाल्यार तेन्नाय मागणी जावं येता. जेन्ना लोक प्रसाद घेता तेन्ना कितेंय मागणी बी आसल्यार कळटा. जेन्ना मागणी आसता तेन्ना प्रसादाचेर देवी कसली मागणी देखीक कपडे,गाडी,घर,भांगर मनश्याची कसली मागणी तीं सांगता.

ही मागणी कितें ते कळटकच लोक ती वस्त घेवन वतात.आनी जर ती थंय दवरपाची आसल्यार दवरतात नाजाल्यार ताचेर उदक सोडून परत घराकडेन हाडपाक शकता. जर तर मागणी ही मनश्यांची आसली जाल्यार त्या मनश्यांक नाल्ल आनी तांदळाची होटी दिवची पडटा. ह्या सगळ्या मागण्यांक तिर्थ सोडप आसता. आनी हे कार्य सगळे भट करता. मनशांची,गाडयेची जर मागणी आसली जाल्यार जात्रेच्या वेळार वर्सान वर्स होट ही दिवचीच पडटा. तशेंच जर कपडे मागले आनी त्या कपडयाचेर उदक सोडून हाडूंक ना जाल्यार तें कपडे परत घालपाक मेळनात. कारण ते मागणेचे कपडे जातात आनी मागणी मागलां म्हण कळटा देखीक जर गाडयेची मागणी आसा जाल्यार पयली तुका अपघात जावपाची शक्यताय आसता नाजाल्यार गाडयेक कितें ना कितें जायत रावता तेन्ना वचून देवळाकडेन प्रसाद घेतात तेन्ना कळटा मागणी आसा तांय ना तीं.

4) हवन- हिंदू समाजात हवन, यज्ञ हे म्हतवाचे थारता. हवन आनी यज्ञ करप म्हळ्यार अग्नी देवाक प्रसन्न करून घेवप असो अर्थ जाता ते खातीर हवन करतात. हांगा लोक हें हवन करपाखतीर पयशे दितात. हर एक फावटी हवन करप हे शक्य जायना तेखाती फाल्गून म्हयन्यांत हें हवन करतात आनी ताका नवचंडी हवन अशें म्हणटात. हवन करताना पयली गणपतीक पुजतात आनी फातर्पेकरीण देवीक कापड,फुलां आनी कुंकूम घालून न्हेसयतात. उपरांत फळां आनी पंचविडो दवरतात. तशेंच नाल्ल,उजवात्यो,सुपारी,पानां,कापूर,तूप हे सगळे ह्या हवनाक वापरतात. असो समज आसा की हे हवन वा यज्ञ जर केलें जाल्यार जें कितें लोकांनी वायट गजाली केल्यात तें ह्या हवानातल्यान नाश जाता आनी अग्नी देवता नाका माफ करता आनी आशिर्वाद दिता.अशेंय म्हटात की जें कितें अग्नीक घातला ते सगळे देवाक पावीत जाता.

5) लग्न- लग्नाय ह्या देवळांत जातात. देवळांची हॉला आसतात तातूंत लग्नां जातात. हांगा फक्त हिंदूच लग्ना जातात. लग्न थारायचे पयली प्रसाद घेवप हे भोव गरजेचे आसता. जर देवीन मान्य करून घेतलो जाल्यार मुखार सोयरीक व्हरपाक कांयच हरकत ना. जे कितें कार्य जाता ते देवीक सागूनूच करतात.

म्हत्वाचे उत्सव गोंयच्या हर एक देवळांत हे उत्सव व्हडा उमेदीन साजरे करतात. वर्सान वर्स भरपूर उत्सव ह्या देवळांनी मनयतात. ह्या फातर्पेकरीण देवळांत हर सोमाराक अभिशेक घालप आनी उपरांत देवीक पालकेक बसोवप हो एक उत्सव जाता. जी कार्या हिंदूं धर्मात म्हतवाची आसतात तीं सगळी ह्या देवळांत मनयतात.

1) नवरात्री आनी दसरो- आश्वीनप्रतीपदा ह्या दिसा देवी जी आसा ती मकरांत बसता आनी तेन्नाच्यान हर एक दिसाक अभिशेक घालतात. निवेद दितात आनी रातची देविची पुजा जाता. आनी मागीर महानमी दिसाक पुजा,पालकी,भजन, किर्तन हें जावन उपरांत निवेद दितात. दसऱ्या दिसा देवीक शिमेभायर व्हरतात. शिमेकलागून हांगा ताका भोंबळामोळ अशें म्हणटात. थंय एक पिंपळाचे झाड आसा. त्या जाग्यार आपटापूजन करतात. त्या आप्ट्या पानांक भांगर अशें म्हणटात. पूजा जातकच ही आप्ट्याची पानां भांगर म्हण सगळ्याक वाटतात. उपरांत पालकी घेवन परत देवळांत येतात.

2) आवळी भोजन आनी कालोत्सव- कार्तीक वाड्या पंचमी दिसा हो उत्सव मनयतात. सकाळचे शांतादुर्गा देवी आनी सप्तकोटेशवर देव दोगांय मेळोन एक पालकेंत बसून तिर्थाक वतात. दनपारचो अभिशेक जातकच थंय मागीर वनभोजन जाता. उपरांत त्या दिसा देवीक आवळ्याचो हार घालतात. रातचे दोन्ही देवांक(शांतांदुर्गा आनी सप्तकोटेशवर)जोडयेन व्हडयार बसयतात आनी थंय बोटीकच नवका विहार जाता. नवका विहार जातकच देवीक मंडपांत व्हरतात आनी रातचे मागीर महा-प्रसाद आसता. हांगा ते दशावतारी कालो,शंकासूर वध,गावलंकाला,कृष्णकाला करतात आनी उपरांत पालकी घेवन मुखेल देवळांत व्हरतात.

3) जात्रोत्सव- 1998 सावन जात्रोत्सवाक सुरवात जाली. जात्रोत्स हो चार दिसाचो आसता. ताची सुरवात पौष शुध्दप्रतिपदा आनी पौष शुध्द चतुर्थीक सोपता. पयलो दिस हो भूमीपुरूष देवाचो दिस म्हण मनयतात. सकाळचे भूमीपुरूष देवाक अभिशेक घालून मागीर हेर देवांचो अभिशेक जाता. रातच्या 10 वरांचेर कार्यावळीत सुरवात जाता. त्या दिसांक देवीक पालकेक बसोवन चांदोच्या रथाकडेन हाडटात आनी मागीर तिका त्या रथात बसोवन रथ ओडटात. रथ ओडलो म्हणटकच परत देवीक पालकेंत बसोवन देवळांत हाडटात. त्याच राती मागीर सप्तकोटेश्वर आनी शांतादुर्गा पूजा जावन पयले दिसा सोंपता. दुसऱ्या दिसा सगळ्यांत पयली सप्तकोटेश्वराक अभिशेक घालतात आनी मागीर हेर देव देवतांक. हो दिस सप्तकोटेशवराचो दिस आसता. देखीक मागीर मयूर रथार बसोवन रथ ओडटात. उपरांत पयल्या दिसाक जे कितें केल्ले ते परत जाता. तिसऱ्या दिसाक परत सातेर देवीक अभिशेक घालतात उपरांत सगळ्या देवांकी हो दिस सातेरी मायचो म्हण मानतात. ह्या दिसाक देवीक सुर्या रथाचेर बसून रथ ओडटात. चौथ्या दिसाक शांतादुर्गा देविचो दिस. त्या पयली शांतादुर्गा देविचो अभिशेक जाता. त्या दिसा सकाळच्या 5 वरांचेर देवीक महारथात बसयतात. वेगवेगळ्या कूळदेवतेच्या नांवांन म्हाजन श्रीफळ दितात. उपरांत 6 वरांचेर देवीक म्हारथार बसोवन रथ ओडटात.

4) गडे उत्सव- हो उत्सव फाल्गून म्हयन्यांत मनयतात. हाची सुरवात पुनवेक जाता तीं वद्या रंगचर्तूथी मेरेन सोंपता, पुनवे दिसा रातचें महाजनांचे 5 ग्रूप देवीकडेन कौल घेतात आनी गडयाच्या राखणेखातीर परवानगी घेतात. त्या रातचे दांडिया नृत्य आनी तोण्यामेळ आसता. मागीर 2 वरांचेर सगळे लोक देवळाकडेन येवन जमतात. पांच वांगडी,पुरोहीत,पुजारी आनी जल्मी देवीकडच्यान शिगमोत्सव सुरू करपाक परवानगी घेतात ही परवानगी पायक देवाकडच्यान घेतात. वाद्याचो आवाज आयकतकच देवाक जें मानपी आसात ते 40-50 जाण शाबुध्द नासतना जमनीर पडटात. उपरांत 4-5 मिनटानी हे गडे उठतात आनी मांडाच्या दाव्या वटेन घुवतात. उपरांत ते वेगवेगळ्या दिकेनी धांवतात आनी अर्दवरांन ते परत येतात. येतना हातांत कोंडयाची बडी हाडटात, तशेंच मेल्या मडयांची हांडां मांडार घेवन येतात आनी तांचेर आपले दुख व्यक्त करतात. हे सगळे जाले उपरांत गडे न्हातात आनी उजो घालतात. अशे करून पयलीचो पुनवेचो दिस सोंपता. सकाळी उठून जर ह्या गडयांकी पयली दिसा बद्दल विचारलें जाल्यार तांकां कांयच खबर आसना. तशेंच ताका मारय खंय लागिल्लो आसना. ह्या गड्यांनी फक्त हिंदूच आसतात अशें ना जाल्यार क्रिस्तांव आसतात. पुर्वज्यांच्या मताप्रमाण हो श्रध्दा सप्तकोटेश्वरान सुरवात केलां.सप्तकोटोश्वर जांवचे पयली हो गडेत्सव मोरपिल्ला ह्या गावांत करताले. आयजय बी मोरपिल्लेचे लोक फाल्गून पुनवेच्या रातचे त्या जाग्यार वचनांत. ह्या देवळांत चडशें उत्सव,सण हे श्रावण,आश्वीन,कार्तीक,पौष,माघ आनी फाल्गून ह्या म्हयन्यानी जाता आनी उरिल्ले जे म्हयने आसात तातूंत एकय उत्सव वा सण जायना. श्रावणाक हर मंगळराक देवळांत रंगपुजा करतात दर सोमार म्हाजनांकी वाटून दिल्लो आसता. नया पंचम ही ह्या म्हयन्यांत मनयतात. ह्या दिसा सकाळफुडे शेतांत वचून नवी कणसा(नयें) हाडटात आनी ताची पुजा करतात. हें नयें मागीर सकाळच्या म्हाजनांकी वाटतात तांच्या दारांत बांदपाक. तशेंच गोकूळश्टम होवूय सण ह्या म्हयन्यांत मनयतात.

आश्वीन म्हयन्यांत नवरात्री आनी दसरो हे दोन सण मनयतात. दसऱ्या दिसांनी पालकी आसता. ह्या दिसाक पालकी शिमेर व्हरतात आनी आपटापूजन करतात. आनी आपट्याची पानां मागीर भांगर म्हण सगळ्यांकी वाटतात. मकररोस्तव करतात ह्या दिसा मकर सजोवन मकरांत बसोवन मकर धोलयतात. कार्तीक म्हयन्यांत तुळशी विवाह(तुळशीलग्न)आवळी भोजन,कालोत्सव,त्रीपुरारी पोर्णीमा हे सगळे उत्सव मनयतात. एक धार्मीक पुस्तकांत नोंद आसा ते प्रमाण पयली खंय एक राक्षस आशिल्लो आनी तो लोकांक खूब त्रास करी ताचे नांव त्रिपुरासूर तो लोकांक त्रास करतालो खरो त्याच बरोबर तो एक देवाचो भक्लय आशिल्ली. तो जेन्ना मेलो तेन्ना ताचे शरीर वरदान म्हण मागले. ह्या कार्तीक पुनवेक ताची याद त्रिपुरारी पोर्णिमा अशें म्हणटात. पौष म्हयन्यांक जात्रा आसता. माघ म्हयन्याक महाशिवरात्री आनी फाल्गून म्हयन्याक शिगमो,होळी,गडे,गुलारात्सव,होली उत्सव आनी तोपश्यो

देवळाचे वेचणूको देवळाचे सगळे काम सारके आनी सुरळीत चलपाखातीर थंयचे लोक म्हळ्यार त्या देवस्थानाचे लोक एकएकटयाक नेमून दितात. तांची जी कमीटी आसता ती चार जाणाची 1) president, 2) treasurer, 3) secretary, 4) attorney तातूतलो अध्यक्ष हो मुखेल आसता. ताणे जर किते मान्यकेले जाल्यार सगळे जाता. ताचो विरोध आसल्यार कतलेच काम मुखार वचना. तो त्या देवस्थानाचो मुखेली आसता. देवस्थानाच्या सगळ्या गजालिचेर ताचे लक्ष आसता. आनी सगळे उत्सव सुरळीत पणान मुखार व्हरपाचे काम करता. जर तर अधयक्षांची permission नासली जाल्यार हेर कसलेय decision घेवपाक शकनात. जर देवळाबाबतींन कितेंय करपाचे आसा जाल्यार अध्यक्ष जो आसा तो सगळ्या म्हाजनाक आपोवन meeting घेता.

2) भांडवलदार- भांडारी जो आसा तो सगळे देवस्थानाचे पयश्याच्या बाबतीन कितेंय आसा जाल्यार तो अध्यक्षाय बगर कांयच निर्णय घेवपाक शकना जें कितें निर्णय घेता ते अध्यक्षाक सांगून घेता. तो देवळाच्या फंडाचेर,बॅंकेच्या issue चेर हे सगळे तो काम पळयना,जर बॅंकातले पयशे काडपाक जाय जाल्यार ताका एकट्याक काडपाक मेळना काडलो जाल्यार भांडारी,अध्यक्ष,सचीव आनी ह्या सगळ्याची थंय लागता.

हो सगळे देवळाचे निवळसाणेचे पळयता. ताचे काम सगळे कामगार सारके काम करतात कांय ना ते पळोवन तो देवळाच्या शेताची जी जमीन आसा ताचेर लक्ष दवरता तशेंच तो देवळाच्या रुमाचे आनी हॉलाचे निवळसाणेकडेन लक्ष दवरता. सचीव तो अभिशेक घालतात ताचे पुस्तक,प्रसादाचे पुस्तक हाडून ताचे टोटल आनी तशेंच ह्या पुस्तकाचे पयशे आनी देवळाच्या पुजारीकडच्यान पयशे एकठांय करून बॅंकेत घालता. तो सगळे तो दवरता आनी हर एक गेले बरयता. म्हाजन- ह्या देवळाचे पांच घराबे आसात. जाका वांगोड अशे म्हणटात. देखीक माडीमोळ वांगोड,धारवते वागोड,होरनकार वांगोड आनी भटमरो अशें तांची एक आसा जी हेर जे ह्य देवस्थानाचे न्हय तांच्यांनी देवळाच्या कसलाय कामाक लुडबुड करप ना हाची जतनाय दवरता आनी जे निवडून येतात ते ह्या म्हाजनातलेच लोक आसतात आनी ताका निवडून हाडपाचे काम ह्या म्हाजनाचे. अशें मानतात की ह्या पांच वांगड्यांनी देविची मुर्ती नार्वे दिवाडी सावन फातर्पा हाडली ते खातीर ताका म्हाजन जावपाचो पुराय हक्क आसता जर कोणी देवळा खातीर दिले जाल्यार पयली म्हाजन ते मानून घेवन मुखार ते कशें वापरपाचे हाचे निर्णय म्हाजन घेता. जर म्हाजनाभायर आनी कोणय निवडणूकेक बसपाक सोदता जाल्यार ताका बसपाक मेळना.