जब आचें पुस्तक
देवनागरी
|
|
|
जब आचें पुस्तक
बदलBook of Job
.jpg)
जब देवाक पळेवंक आनी आयकुंक आंवडेवून आंवडेता आनी ताच्या तोंडांतलो इलो-सो तरी जबाब आशेवन रावता. सर्वेस्पर देव आपल्या कर्तूबांचें नितिवंतपण जबाक कळीत करिना. पुण, दुसऱ्या अर्दान, आपले थाव नाशिल्ले जाणवायेचेर आनी मित-मेर नाशिल्ले पदवेचेर खल न्याळ करूंक सर्वेस्पर देव जबाक आपयता (३८-४१). आनी उचाराभायले देव-रचणाराचे अजापवंत मांडावळी मुखार, जब गपचुप अगो रावता आनी ताच्या मनांत मातुय सावरनांत तीं देवाचीं कौतीक विस्मितां पळेवन, आपली व्हड चूक मानून घेता आनी देवाचेर आपलो भावार्थ आनी विस्वास अदिक खलायता आनी थिरायता.
"म्हज्या गिन्यानान आठापूंक जायना तसलीं देवाचीं अजापां .." (४२/३). ह्या ताच्या भावार्थाच्या समरपणा उपरांत, देव जबाक परतून भुरगीं दिता आनी ताची दान-दौलत, भाटां-बेंसांक दुपेट वाडयता. आनी ताच्या तेगां इश्टांक खरायेन शिडकायता.
ह्यो खल शिकोवण्यो आनी सगळ्या मनशांक लागू जातलो देयविक संदेश दितलें पुस्तक, पर्देसा उपरांत चड करुन शास्त्री सांगतात ते परीं, पांचव्या शेंकड्याचे सुरवातेक क्रिस्ती शका आदीं उजवाडाक आयलें.
ताचो मुखेल संदेश म्हळेर : देवाचे नितिवंत येवजणे परमाणें, बरे आनी प्रमाणिक-उय मनीस सोंसतले आनी कश्ट भगतले आनी तांच्या कश्ट-उपोदऱ्यां वरवीं देव तांच्या निश भावार्थाची आनी विस्वाशीपणाची तपासणी करता. तांकां शेवटाक इनाम मेळतलें. मनषाच्या इहान गिन्यानान देवाचो घुट आनी वाटो समजूंक-आठापूंक जायनांत. हो संवसार आनी ही सृश्टी चलयतल्या सर्वजाणार आनी सर्वपदवेदार देवा मुखार इहानविकायेन आमी सरपटचें आनी ताका आमच्या कश्टां-त्रासांनीं, अणभवून, ताच्या बळाची मोगाळ आसण्याची आनी जाणवायेची नम्रूतायेन वळोख घेवनची (४२/५). आतां जब शिकलो देवाचे रचणेचे मांडावळीन खंय ती ताची स्वात आनी तो कोण तो सर्वपदवेदारा देवा मुखार !
जबा भाशेन आमी सदांच उद्गारचें : "समयान म्हाका दिलें, समयान परतून व्हेलें, संयाचें नांव सुदैव जावं !" (१/२१).