माधुकरी

आदल्या काळांतली अन्नपुरवण्ची वेवस्था. घरापसून पयस आशिल्ले वा घरची परिस्थिती गरीब आशिल्ले विधार्थी आदल्या तेंपार सधन मनशाच्या घराकडेन वचून अन्न मागताले आनी आपली उपजिविका चलयताले. गरीब तशेच गरजू विधार्थ्र्यांक शिक्षणाचो लाव मेळचो ही भावना माधुकरी फाटल्यान आसली. म्हणून माधुकरी मागप उणेपणाचें समजप जायनासलें आनी माधुकरी दिवप हें पुण्यकर्म मानप जातालें.

जेवणाच्या वेळार दारांत उबो रावन ऊँ भवती भिक्षा देही वा ऊँ भवान भिक्षा ददातू असो माधुकरीन साद घलो म्हण्टकच घरची बायल वा दादलो माधुकरी मागतल्याच्या आयदनांत घरांत शिजयल्ल्या अन्नाचो वांटो घालतालीं.

हेच पद्दतीखाला शिजयल्ल्या अन्नाखातीर वार लावपाची पद्दतय तालंत आशिल्ली. वार लावप म्हळ्यार थरावीक वारा (दिसा), थरावीक घरांत अन्न घेवप. हाचेच जोडयेक कांय गिरेस्त घराण्यांनी सदची जेवणावळ आसताली आनी थंय गरजू लोकांकातीर अन्नदान जातालें. आयज कांय कडेन ही पद्दत आसा.

माधुकरी मागून शिकिल्ल्यांमदी भारतांत खूब विद्दान मुखार आयल्यात. गरजेवेळार तांची जेवणाची आयती सोय जाल्ल्यान ते आपलें शिक्षण पुराय करूंक शकले हें माधुकरीचें एक व्हड समाजीक योगदान आसा.