लक्ष्मीकांत प्रभू भेंब्रे

लक्ष्मीकांत प्रभू भेंब्रे हो सूटकॆ झूजारी आशिल्लॊ.

जल्म आनी शिक्षण

स्वातंत्र्य सैनिकाचो जल्म २ ऑगस्ट १९०६ दिसा रिवण गांवांत जालो . त्या काळार घरांत मास्तर दोवरून गांवांतल्या भुरग्यांक शिक्षण दिवचें पदटालें . कुसमणा पुर्तुगेज दुसरी यत्ता पास करतकच तांकां लिसेवाचें शिकप करचे पासत मडगांवां रावचें पडलें. लिसेवाचें शिकप घेतना तांच्या स्वाभिमानाक वेर वचपी एक घडणूक घडली. आयज जंय मडगांवचें गार्डन आसा त्या गार्डनाच्या बांकार एक दिस धाकटूलो लक्ष्मीकांत वारें खावपाक बशिल्लो . इतल्यान थंय दोन इंडो-पुर्तुगेज ( गोवन पुर्तुगेज ) मिसतीस भुरगे आयले आनी ताका धुकलून , ए कोंकण्या , एक शेंडया , म्हूण चाळोवंक लागले . ते दोगूय घटमूट आशील्ल्यान लक्ष्मीकांत कांय करूंक शकलो ना . पूण हे परदेशी आमचेंच खावन आमचेरच जुलूम अत्याचार करतात अशे तरेची मन दुखोवपी भावना सासणाची तांच्या मनांत निर्माण जाली

सुटके खातीर वावर

१८ जून १९४६ दिसा लोहियांच्या सत्याग्रहांत ते वांटेकार जाले . तांकां बंदखणीची ख्यास्त मेळळी . तांकां बद्द लिस्बनाक व्हरून थंयच्या पॅनीशच्या किल्ल्यांतले बंदखणींत दवरले . थंय आसतना सातोसकारांनी सुरु केल्ल्या ‘दूध – सागर ‘ पाक्षिकांतल्यान ते ‘ लिस्बन वृत्त ‘ नांवाचें सदर बरोवन गोंयकारांमदीं पुर्तुगेजांचे आड लढपाक , क्रांतीची फाटभूंय तयार करताले. दादरा नगर हवेली सालाझाशायेंतल्यान मेकळे जाल्ली . आनी १९५८ उपरांत राजबंधांक मेकळे करपाचें धोरण सालाझारान आपणायले . मेकळे केले नंतर भोंवत भोंवत तांणी भारतांत वचप अशें तांणी राजबंधांक कडल्यान तशें बरोवन घेतलें . अशे तरेन खुबशे राजबंदि मायदेशांत परतले

हेर वावर

लक्ष्मीकांत भेंब्रे गांधीवादी , सत्यवाडी , तत्वनिेश्ठ . जशे पुर्तुगेजांनी बंदी करून व्हेल्ले तशेच तांकां मेकळे करून मायदेशाक पावोवप ही पुर्तुगेजांची लागणूक आसूंक जाय हाचेर ठाम राविल्ल्यान ते आनीक चार वर्सा लिस्बनांत उरले आनी गोंय मुक्ती उपरांत १९६२ वर्सा गोंयांत परतले.

मरण

तत्वनिेश्ठ जिविताचो आदर्श बालगुपी कठीण आनी दुर्मीळ असो हो गूण . तांच्या जिवितांचे मोटेंपण ह्याच गुणांत आसपावलां . आयज ते आमचे मदिं नात . पूण ध्येनिेश्ठ आनी तत्वनिेश्ठ म्हूण ते जिवीत जगले.१ सेप्टेंबर १९८५ ह्या दिसा ते संवसाराक अंतरले .